Muziek hoeft lang niet altijd in een hokje te worden geduwd, maar countrypop albums doen dit bijna uit zichzelf. Teksten over de geijkte thema’s, een in balans zijde mix van country en pop, een stem die gemaakt is voor het genre en songs die bijzonder lekker in het gehoor liggen, maar ook authentiek klinken. Het zijn vaste ingrediënten van goede countrypop albums en het zijn ook de belangrijkste ingrediënten op hungover van Ella Langley. De Amerikaanse muzikante mist misschien nog de kwaliteit van de allergrootsten in het genre, maar is op haar debuutalbum aardig op weg en beschikt bovendien over een bovengemiddeld goede stem. Lekker album wat mij betreft.
Sinds een jaar of wat heb ik een enorm zwak voor Nashville countrypop en met name de afgelopen twee jaar ben ik in dit genre getrakteerd op een flink aantal geweldige albums. Het zijn albums die inmiddels een prominente rol spelen in mijn jaarlijstjes en ook voor het jaarlijstje dat ik aan het eind van dit jaar ga opmaken heb ik al een aantal uitstekende countrypop albums genoteerd.
Dit lijstje wordt deze week uitgebreid met hungover, het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante Ella Langley. Het is een album dat volgt op het vorig jaar verschenen mini-album Excuse The Mess, dat het naar verluidt goed heeft gedaan op TikTok. Net als dit mini-album is hungover een album dat echt in alle opzichten countrypop ademt.
Het begint al bij de teksten waarin sigaretten en alcohol, nieuwe en verloren liefdes en foute mannen en cowboys voorbij komen. Het zijn de misschien wat afgezaagde thema’s die de hoofdrol spelen op zo ongeveer alle countrypop albums die ik de afgelopen jaren heb beluisterd, maar het hoort op een of andere manier ook bij het genre en het heeft hierdoor ook een bepaalde charme.
Ook de stem van Ella Langley is er een die eigenlijk alleen maar countrypop kan maken. Het is een opvallend krachtige stem, maar het is ook een stem die zorgt voor de broodnodige melancholie in de countrysongs van de Amerikaanse muzikante, die opgroeide in Alabama, maar haar geluk, net als zoveel andere muzikanten, zocht in Nashville. Met haar teksten bewandelt Ella Langley vooral de gebaande paden, maar met haar uitstekende stem weet ze zich wat mij betreft te onderscheiden.
Ook in muzikaal opzicht is hungover een echt countrypop album. Het album is voorzien van een lekker vol geluid, waarin de gitaren domineren, maar waarin niets uit de bocht vliegt. Ik hou vooral van countrypop waarin de country het wint van de pop en dat is op hungover van Ella Langley zeker het geval. De muzikante is niet vies van traditionele countrymuziek en countryrock, maar houdt ook altijd een plekje vrij voor de pop in haar songs.
Het zorgt voor een serie bijzonder lekker in het gehoor liggende songs, maar het slaat nergens door in de richting van de suikerzoete countrypop, die ook veelvuldig wordt gemaakt in de hoofdstad van de countrymuziek. Vergeleken met de meer tegen de traditionele countrymuziek aanleunende countrypopzangeressen van het moment heeft Ella Langley een wat grootser en soms zelfs bijna pompeus geluid, maar als alle galm even naar de achtergrond verdwijnt hoor je dat de muzikante uit Nashville ook met veel gevoel een wat traditionelere song kan vertolken en die authenticiteit hoor je ook in de meer uptempo songs waarin de pop tijdelijk genoegen moet nemen met een meer bescheiden rol.
Ook in deze rustige zomermaanden is het flink dringen binnen de countrypop en is het vaak lastig kiezen tussen alle albums die in het genre verschijnen. Het debuutalbum van Ella Langley is wat mij betreft geen twijfelgeval, want hungover overtuigt in vocaal opzicht makkelijk, staat in muzikaal opzicht als een huis en bevat songs die in alle gevallen boven de middelmaat uitstijgen en in een aantal gevallen flink. In de Verenigde Staten wordt Ella Langley een prachtige toekomst voorspeld, maar ook in Nederland mag dit album zeker gehoord worden. Erwin Zijleman