13 september 2025

Review: Carson McHone - Pentimento

De Amerikaanse muzikante Carson McHone betoverde op haar vorige albums met haar prachtige stem en dompelt deze op haar nieuwe album Pentimento onder in een bijzonder geluid vol invloeden uit de jaren 60 en 70
Ik luister nog geregeld naar Carousel, het album waarmee Carson McHone in 2019 de aandacht trok en dat moet worden geschaard onder de mooiste rootsalbums van de laatste jaren. Op haar nieuwe album laat Carson McHone horen dat haar stem alleen maar mooier en intenser is geworden, maar Pentimento is niet alleen in vocaal opzicht een bijzonder album. Samen met een handvol muzikanten, onder wie haar partner Daniel Romano, werd vrijwel in een live-setting een bijzonder klinkend album gemaakt. De liefde voor muziek uit de jaren 60 en 70 van Daniel Romano klinkt nadrukkelijk door op een album dat af en toe klinkt als een vergeten klassieker van weleer, maar het past prachtig bij de uitzonderlijke stem van Carson McHone.



Carson McHone zag ik eerder dit jaar, samen met haar partner Daniel Romano, in de Leidse Qbus (check de goed gevulde agenda van dit bijzondere rootspodium). Dat optreden was oké, maar wat mij betreft niet heel indrukwekkend. De songs van de Amerikaanse singer-songwriter werden wat eenvormig door de wat stevig aangezette gitaren van de twee, waardoor ik de schoonheid van haar songs, die ik wel hoorde op haar albums, niet meer hoorde. 

Carson McHone sprak tijdens haar optreden over een nieuw album en dat album kwam ik een week of twee geleden in het Britse muziektijdschrift Uncut, dat Pentimento uitriep tot album van de maand en er maar liefst vier pagina’s over vulde. Alle reden dus om met hooggespannen verwachtingen te gaan luisteren naar het album van de muzikante, die de Verenigde Staten inmiddels heeft verruild voor Canada, de thuisbasis van haar partner Daniel Romano. 

Dat Uncut een album van een toch vrij onbekende muzikante tot album van de maand bombardeert vind ik best opvallend, al komt Carson McHone zeker niet uit de lucht vallen. Met Carousel maakte ze in 2019 een van de mooiste rootsalbums van het betreffende jaar en ook het door Daniel Romano wat voller ingekleurde Still Life uit 2022 was een bijzonder mooi album (haar debuutalbum Goodluck Man uit 2015 ken ik niet en is verdwenen op Spotify). 

Het zijn albums waarop Carson McHone laat horen dat ze beschikt over een geweldige stem, die rijker en doorleefder klinkt dan haar leeftijd rechtvaardigt. Het deze week verschenen Pentimento bevat maar liefst zestien tracks, maar hieronder een aantal hele korte intermezzo’s. Die intermezzo’s vind ik persoonlijk wat overbodig, maar er blijft gelukkig genoeg moois over op het vierde album van Carson McHone. 

Ook bij beluistering van Pentimento valt direct op hoe mooi de stem van de van oorsprong Texaanse muzikante is. Het is een zuivere stem, maar het is ook een stem met een duidelijk eigen geluid en een stem die veel gevoel laat horen. Het is de zang die van Pentimento een bovengemiddeld goed album maakt, maar er valt veel meer te genieten op het derde album van Carson McHone. 

Haar partner Daniel Romano had al de nodige invloed op haar vorige album Still Life en die invloed is nog wat groter geworden op Pentimento. Op haar debuutalbum sloot Carson McHone nog aan bij de rootsmuziek uit Nashville en Austin, maar op haar nieuwe album laat ze in flink wat songs een flink ander geluid horen. Zeker de wat voller klinkende songs nemen je mee terug naar de jaren 60 en 70 en vermengen Amerikaanse rootsmuziek met een wat psychedelisch sfeertje. 

Het klinkt absoluut lekker, zeker wanneer fraaie koortjes opduiken en wanneer de gitaren los gaan, en het past ook verrassend goed bij de stem van Carson McHone, die normaal gesproken baat heeft bij een intiemere setting. De naar Canada uitgeweken muzikante is ook haar Amerikaanse wortels zeker niet vergeten, wat je hoort wanneer in muzikaal opzicht gas wordt teruggenomen en alles aankomt op haar stem. 

Zeker de wat meer ingetogen songs zijn van een bijzondere intimiteit en schoonheid, maar ook het wat vollere geluid met flarden 60s en 70s bevalt me uitstekend. Het levert een rootsalbum op dat anders klinkt dan de rootsalbums die momenteel in Nashville en Austin worden gemaakt, maar dat liefhebbers van pure Amerikaanse rootsmuziek nog altijd aan zal spreken. Ik was wat verbaasd over alle aandacht en lof van Uncut, maar het Britse tijdschrift heeft het weer goed gehoord. Erwin Zijleman

De muziek van Carson McHone is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://carsonmchone.bandcamp.com/album/pentimento.


Pentimento van Carson McHone is verkrijgbaar via de Mania webshop: