Jeffrey Foucault - Shoot the Moon Right Between the Eyes
De Amerikaanse singer-songwriter Jeffrey Foucault schaarde zich de afgelopen jaren via twee uitstekende platen (Stripping Cane uit 2004 en Ghost Repeater uit 2006) tussen de meest getalenteerde singer-songwriters van het moment. Hoewel Ghost Repeater inmiddels drie jaar oud is, moeten we nog even wachten op nieuw werk van de Amerikaan. Op het nu verschenen Shoot the Moon Right Between the Eyes vertolkt Jeffrey Foucault immers alleen materiaal van zijn muzikale held: John Prine. Een cd met alleen maar John Prine covers leek me op voorhand eerlijk gezegd wat veel van het goede, al is het maar omdat Prine nog springlevend is en bovendien met enige regelmaat platen uitbrengt. Shoot the Moon Right Between the Eyes had echter niet veel luisterbeurten nodig om me te overtuigen van het bestaansrecht van deze plaat. Op Shoot the Moon Right Between the Eyes vertolkt Jeffrey Foucault de songs van zijn muzikale held met hart en ziel en geeft hij deze songs bovendien een persoonlijk tintje. Shoot the Moon Right Between the Eyes werd gemaakt met betrekkelijk eenvoudige middelen, waardoor deze plaat in technisch opzicht aan alle kanten rammelt. Op een of andere manier komt dit de kwaliteit van deze plaat echter alleen maar ten goede. Shoot the Moon Right Between the Eyes is een intiem, gepassioneerd en overtuigend eerbetoon aan het werk van John Prine. Foucault zingt prachtig, heeft gekozen voor een fraaie mix van bekende en minder bekende parels uit het rijke oeuvre van John Prine en vertolkt alle songs even smaakvol. Een aantal songs heeft genoeg aan de akoestische gitaar van Jeffrey Foucault en zijn warme stem; een aantal andere songs is fraai aangekleed met onder andere pedal steel bijdragen van Eric Heywood , gitaarwerk van Mark Erelli en achtergrondzang van Kris Delmhorst. Shoot the Moon Right Between the Eyes is uiteindelijk niet alleen een fraai eerbetoon aan John Prine, maar ook een waardig opvolger van de twee prachtige platen die Jeffrey Foucault de afgelopen jaren heeft gemaakt. Zeer warm aanbevolen derhalve aan een ieder die pure en intieme singer-songwriter muziek een warm hart toedraagt. Erwin Zijleman
De Amerikaanse singer-songwriter Jeffrey Foucault schaarde zich de afgelopen jaren via twee uitstekende platen (Stripping Cane uit 2004 en Ghost Repeater uit 2006) tussen de meest getalenteerde singer-songwriters van het moment. Hoewel Ghost Repeater inmiddels drie jaar oud is, moeten we nog even wachten op nieuw werk van de Amerikaan. Op het nu verschenen Shoot the Moon Right Between the Eyes vertolkt Jeffrey Foucault immers alleen materiaal van zijn muzikale held: John Prine. Een cd met alleen maar John Prine covers leek me op voorhand eerlijk gezegd wat veel van het goede, al is het maar omdat Prine nog springlevend is en bovendien met enige regelmaat platen uitbrengt. Shoot the Moon Right Between the Eyes had echter niet veel luisterbeurten nodig om me te overtuigen van het bestaansrecht van deze plaat. Op Shoot the Moon Right Between the Eyes vertolkt Jeffrey Foucault de songs van zijn muzikale held met hart en ziel en geeft hij deze songs bovendien een persoonlijk tintje. Shoot the Moon Right Between the Eyes werd gemaakt met betrekkelijk eenvoudige middelen, waardoor deze plaat in technisch opzicht aan alle kanten rammelt. Op een of andere manier komt dit de kwaliteit van deze plaat echter alleen maar ten goede. Shoot the Moon Right Between the Eyes is een intiem, gepassioneerd en overtuigend eerbetoon aan het werk van John Prine. Foucault zingt prachtig, heeft gekozen voor een fraaie mix van bekende en minder bekende parels uit het rijke oeuvre van John Prine en vertolkt alle songs even smaakvol. Een aantal songs heeft genoeg aan de akoestische gitaar van Jeffrey Foucault en zijn warme stem; een aantal andere songs is fraai aangekleed met onder andere pedal steel bijdragen van Eric Heywood , gitaarwerk van Mark Erelli en achtergrondzang van Kris Delmhorst. Shoot the Moon Right Between the Eyes is uiteindelijk niet alleen een fraai eerbetoon aan John Prine, maar ook een waardig opvolger van de twee prachtige platen die Jeffrey Foucault de afgelopen jaren heeft gemaakt. Zeer warm aanbevolen derhalve aan een ieder die pure en intieme singer-songwriter muziek een warm hart toedraagt. Erwin Zijleman