Vetiver - Tight Knit
Tight Knit is al weer de vierde cd van Vetiver; de band rond Andy Cabic die een paar jaar geleden opdook in het kielzog van Devandra Banhart. Dankzij de relatie met Banhart, die ook nadrukkelijk aanwezig was op de eerste twee platen van de band, wordt Vetiver nog altijd in het hokje freak-folk geduwd, maar ook Tight Knit laat weer horen dat de muziek van Vetiver hier eigenlijk geen moment thuis hoort. Ook Tight Knit staat immers weer vol met lome, ontspannen en over het algemeen zonnig klinkende songs, die stuk voor stuk de perfecte popsong dicht benaderen. Songs met een hang naar het verleden die aan van alles en nog wat doen denken, maar al deze invloeden wel verwerken in een herkenbaar eigen geluid dat wel degelijk van deze tijd is. Vetiver heeft op Tight Knit het sobere van Nick Drake, de songwriter skills van Paul McCartney, het mystieke van George Harrison, de genialiteit van Brian Wilson of Syd Barrett, het laid-back gevoel van Jack Johnson, de perfectie van Steely Dan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het tempo op Tight Knit ligt uiterst laag; de songs met invloeden uit de Westcoast pop, folk, country, rock ’n roll, psychedelica en een vleugje Latin kabbelen vrijwel zonder uitzondering rustig voort. De muziek van Vetiver ontspant en vermaakt, maar strooit tegelijkertijd driftig met catchy gitaarloopjes, betoverend mooie klanken en spitsvondige arrangementen. Op Tight Knit maakt Vetiver muziek die zich zo aangenaam voortsleept dat je je, overigens net als bij beluistering van de laatste plaat van M. Ward, meer dan eens afvraagt of dit nu mooi gemaakt muzikaal behang is of een geniale plaat. Ik heb Tight Knit inmiddels meerdere malen gehoord en neig steeds meer naar het laatste. Erwin Zijleman
Tight Knit is al weer de vierde cd van Vetiver; de band rond Andy Cabic die een paar jaar geleden opdook in het kielzog van Devandra Banhart. Dankzij de relatie met Banhart, die ook nadrukkelijk aanwezig was op de eerste twee platen van de band, wordt Vetiver nog altijd in het hokje freak-folk geduwd, maar ook Tight Knit laat weer horen dat de muziek van Vetiver hier eigenlijk geen moment thuis hoort. Ook Tight Knit staat immers weer vol met lome, ontspannen en over het algemeen zonnig klinkende songs, die stuk voor stuk de perfecte popsong dicht benaderen. Songs met een hang naar het verleden die aan van alles en nog wat doen denken, maar al deze invloeden wel verwerken in een herkenbaar eigen geluid dat wel degelijk van deze tijd is. Vetiver heeft op Tight Knit het sobere van Nick Drake, de songwriter skills van Paul McCartney, het mystieke van George Harrison, de genialiteit van Brian Wilson of Syd Barrett, het laid-back gevoel van Jack Johnson, de perfectie van Steely Dan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het tempo op Tight Knit ligt uiterst laag; de songs met invloeden uit de Westcoast pop, folk, country, rock ’n roll, psychedelica en een vleugje Latin kabbelen vrijwel zonder uitzondering rustig voort. De muziek van Vetiver ontspant en vermaakt, maar strooit tegelijkertijd driftig met catchy gitaarloopjes, betoverend mooie klanken en spitsvondige arrangementen. Op Tight Knit maakt Vetiver muziek die zich zo aangenaam voortsleept dat je je, overigens net als bij beluistering van de laatste plaat van M. Ward, meer dan eens afvraagt of dit nu mooi gemaakt muzikaal behang is of een geniale plaat. Ik heb Tight Knit inmiddels meerdere malen gehoord en neig steeds meer naar het laatste. Erwin Zijleman