Diana Jones - Better Times Will Come
My Remembrance Of You, het al weer bijna drie jaar geleden verschenen debuut van Diana Jones, riep nogal uiteenlopende reacties op. Een deel van de liefhebbers van traditioneel aandoende rootsmuziek riep de plaat uit tot één van de hoogtepunten van het betreffende jaar, terwijl een minstens even grote groep rootsliefhebbers de beluistering van het debuut van Diana Jones ervoer als een ware martelgang. Het heeft waarschijnlijk alles te maken met het stemgeluid van Diana Jones; een wat onvast en nasaal klinkend stemgeluid dat vaak is voorzien van de in de countrymuziek nog altijd redelijk gangbare snik. Een stem die vrijwel iedereen zal raken, al is dit waarschijnlijk minstens even vaak in positieve als in negatieve zin. Zelf nam ik My Remembrance Of You prominent op in mijn jaarlijstje over 2006 en het zal me niet verbazen als Diana Jones hierin ook dit jaar zal opduiken. De nieuwe plaat van Diana Jones, Better Times Will Come, is immers een logisch vervolg op haar debuut. Net als op haar debuut maakt Diana Jones op Better Times Will Come muziek die rechtsreeks afkomstig uit de Appalachen en stokoud lijkt. Muziek die meer dan eens raakt aan die van Gillian Welch, maar die door het herkenbare stemgeluid van Diana Jones een duidelijk eigen karakter heeft. De songs op Better Times Will Come zijn over het algemeen sober. De smaakvolle instrumentatie is dankzij de inzet van fiddle, banjo en mandoline grotendeels traditioneel en akoestisch georiënteerd en vormt een mooie basis voor de emotievolle vocalen van Diana Jones. Voor een ieder die haar stem kan verdragen is ook Better Times Will Come weer een plaat die diep weet te ontroeren. Een plaat met vooral invloeden uit de Appalachen folk en de country die indringende verhalen vertelt. Een pure en oprechte plaat met een geheel eigen geluid. Better Times Will Come is vanwege de stem van Diana Jones in eerste instantie wellicht een zure appel, maar bijt hier even doorheen en je hebt een plaat in handen die zich met groot gemak weet te onderscheiden van die van de moordende concurrentie in dit overbevolkte genre. Erwin Zijleman
My Remembrance Of You, het al weer bijna drie jaar geleden verschenen debuut van Diana Jones, riep nogal uiteenlopende reacties op. Een deel van de liefhebbers van traditioneel aandoende rootsmuziek riep de plaat uit tot één van de hoogtepunten van het betreffende jaar, terwijl een minstens even grote groep rootsliefhebbers de beluistering van het debuut van Diana Jones ervoer als een ware martelgang. Het heeft waarschijnlijk alles te maken met het stemgeluid van Diana Jones; een wat onvast en nasaal klinkend stemgeluid dat vaak is voorzien van de in de countrymuziek nog altijd redelijk gangbare snik. Een stem die vrijwel iedereen zal raken, al is dit waarschijnlijk minstens even vaak in positieve als in negatieve zin. Zelf nam ik My Remembrance Of You prominent op in mijn jaarlijstje over 2006 en het zal me niet verbazen als Diana Jones hierin ook dit jaar zal opduiken. De nieuwe plaat van Diana Jones, Better Times Will Come, is immers een logisch vervolg op haar debuut. Net als op haar debuut maakt Diana Jones op Better Times Will Come muziek die rechtsreeks afkomstig uit de Appalachen en stokoud lijkt. Muziek die meer dan eens raakt aan die van Gillian Welch, maar die door het herkenbare stemgeluid van Diana Jones een duidelijk eigen karakter heeft. De songs op Better Times Will Come zijn over het algemeen sober. De smaakvolle instrumentatie is dankzij de inzet van fiddle, banjo en mandoline grotendeels traditioneel en akoestisch georiënteerd en vormt een mooie basis voor de emotievolle vocalen van Diana Jones. Voor een ieder die haar stem kan verdragen is ook Better Times Will Come weer een plaat die diep weet te ontroeren. Een plaat met vooral invloeden uit de Appalachen folk en de country die indringende verhalen vertelt. Een pure en oprechte plaat met een geheel eigen geluid. Better Times Will Come is vanwege de stem van Diana Jones in eerste instantie wellicht een zure appel, maar bijt hier even doorheen en je hebt een plaat in handen die zich met groot gemak weet te onderscheiden van die van de moordende concurrentie in dit overbevolkte genre. Erwin Zijleman