Neko Case - Middle Cyclone
De platen van Neko Case werden nog niet eens zo heel lang geleden slechts in zeer kleine kring opgepikt, maar dankzij een aantal hele overtuigende platen heeft de Amerikaanse zich inmiddels geschaard onder de grote namen binnen de alt-country. Middle Cyclone is al weer haar zesde plaat en de opvolger van het uitstekende Fox Confessor Brings The Flood uit 2006. Op Middle Cyclone heeft Neko Case zich wederom omringd met vele muzikale vrienden, waaronder M. Ward, Garth Hudson, Sarah Harmer en leden van Calexio, Giant Sand, Los Lobos, The Sadies en The New Pornographers (waarvan Case zelf ook nog steeds deel uit maakt). Middle Cyclone is hierdoor weer een lekker veelzijdige plaat geworden. Neko Case is nog altijd niet vies van country-noir tranentrekkers die herinneringen oproepen aan legendarische countryzangeressen als Patsy Cline, maar ook voor rammelfolk, countryrock, punky folk, 30’s cabaret en pure pop ben je bij Neko Case aan het juiste adres. De aanwezigheid van nogal wat muzikanten van naam en faam draagt nadrukkelijk bij aan de kwaliteit van Middle Cyclone, maar het is uiteindelijk de stem van Neko Case die deze plaat naar grote hoogten tilt. Neko Case manifesteert zich op Middle Cyclone nadrukkelijk als één van de betere zangeressen in het genre en ver daarbuiten. De Amerikaanse weet op Middle Cyclone te verleiden, te ontroeren en te imponeren met een warmbloedige stem vol gevoel die zowel lieflijk, rauw als strijdbaar kan klinken. De van uitgesproken teksten voorziene songs van Neko Case zijn van hoog niveau, maar het onbetwiste hoogtepunt op Middle Cyclone is toch Neko Case’s bloedstollend mooie vertolking van Harry Nilsson’s Don’t Forget Me. Met Middle Cyclone heeft Neko Case wat mij betreft haar meest veelzijdige en meest overtuigende plaat tot dusver afgeleverd. Een plaat die zich 14 nummers lang van het ene naar het andere hoogtepunt sleept, waarna de krekels rond het huis van Neko Case op de vijftiende track nog een half uur mogen sjirpen. Een verdiend rustpunt na drie kwartier muziek van wereldklasse. Erwin Zijleman
De platen van Neko Case werden nog niet eens zo heel lang geleden slechts in zeer kleine kring opgepikt, maar dankzij een aantal hele overtuigende platen heeft de Amerikaanse zich inmiddels geschaard onder de grote namen binnen de alt-country. Middle Cyclone is al weer haar zesde plaat en de opvolger van het uitstekende Fox Confessor Brings The Flood uit 2006. Op Middle Cyclone heeft Neko Case zich wederom omringd met vele muzikale vrienden, waaronder M. Ward, Garth Hudson, Sarah Harmer en leden van Calexio, Giant Sand, Los Lobos, The Sadies en The New Pornographers (waarvan Case zelf ook nog steeds deel uit maakt). Middle Cyclone is hierdoor weer een lekker veelzijdige plaat geworden. Neko Case is nog altijd niet vies van country-noir tranentrekkers die herinneringen oproepen aan legendarische countryzangeressen als Patsy Cline, maar ook voor rammelfolk, countryrock, punky folk, 30’s cabaret en pure pop ben je bij Neko Case aan het juiste adres. De aanwezigheid van nogal wat muzikanten van naam en faam draagt nadrukkelijk bij aan de kwaliteit van Middle Cyclone, maar het is uiteindelijk de stem van Neko Case die deze plaat naar grote hoogten tilt. Neko Case manifesteert zich op Middle Cyclone nadrukkelijk als één van de betere zangeressen in het genre en ver daarbuiten. De Amerikaanse weet op Middle Cyclone te verleiden, te ontroeren en te imponeren met een warmbloedige stem vol gevoel die zowel lieflijk, rauw als strijdbaar kan klinken. De van uitgesproken teksten voorziene songs van Neko Case zijn van hoog niveau, maar het onbetwiste hoogtepunt op Middle Cyclone is toch Neko Case’s bloedstollend mooie vertolking van Harry Nilsson’s Don’t Forget Me. Met Middle Cyclone heeft Neko Case wat mij betreft haar meest veelzijdige en meest overtuigende plaat tot dusver afgeleverd. Een plaat die zich 14 nummers lang van het ene naar het andere hoogtepunt sleept, waarna de krekels rond het huis van Neko Case op de vijftiende track nog een half uur mogen sjirpen. Een verdiend rustpunt na drie kwartier muziek van wereldklasse. Erwin Zijleman