Wilco - Wilco
De nieuwe cd van Wilco heet simpelweg Wilco, hier en daar voorzien van de toevoeging (The Album). Titelloze albums zijn vaak debuten of platen die een nieuwe fase in de carrière van een band inluiden, maar beiden heeft Wilco al lang achter zich liggen. Wilco debuteerde ruim 14 jaar geleden met A.M., waarop de band nog stevig voortborduurde op het geluid van het roemruchte Uncle Tupelo waaruit het ontstond, en zette de wereld zes jaar later compleet op zijn kop met het onvolprezen en behoorlijk experimentele Yankee Hotel Foxtrot. Wilco, dat voor het gemak opent met Wilco (The Song), laat zich beluisteren als een verzamelaar van het werk van de band, maar dan met louter gloednieuwe songs. Op de zevende studioplaat van de band komt eigenlijk alles dat de vorige platen van de band rond voorman Jeff Tweedy zo aangenaam en bijzonder maakte nog eens voorbij. Er is oerdegelijke rootsrock, intieme alt-country en zonnige powerpop, maar ook de experimentele kant van Wilco wordt op de nieuwe plaat van de band niet vergeten, al zijn de toegankelijke popsongs op Wilco duidelijk in de meerderheid. Door het gevarieerde aanbod en het betrekkelijk lichtvoetige karakter van veel van de songs, maakt Wilco niet zoveel indruk als de band’s artistieke meesterwerk Yankee Hotel Foxtrot of het prachtige Being There, dat wat mij betreft de beste plaat van de band is, maar ook deze titelloze plaat van Wilco is er weer een van een niveau dat maar door weinig bands wordt gehaald. Wilco kent een aantal wat zwakkere momenten, maar hiertegenover staan momenten die behoren tot het beste dat de band tot dusver heeft opgenomen. De nieuwe Wilco heeft, net zoals zo ongeveer alle andere platen van de band, wat tijd nodig om te groeien, maar wanneer je deze plaat eenmaal een paar keer hebt gehoord zal het aantal favorieten per luisterbeurt stijgen. Wilco is zeker niet de beste cd van deze inmiddels legendarische band, maar het is nog altijd een cd die een keurig rapportcijfer verdient en bovendien een stuk beter is dan het merendeel van de overige releases van het moment. Erwin Zijleman
De nieuwe cd van Wilco heet simpelweg Wilco, hier en daar voorzien van de toevoeging (The Album). Titelloze albums zijn vaak debuten of platen die een nieuwe fase in de carrière van een band inluiden, maar beiden heeft Wilco al lang achter zich liggen. Wilco debuteerde ruim 14 jaar geleden met A.M., waarop de band nog stevig voortborduurde op het geluid van het roemruchte Uncle Tupelo waaruit het ontstond, en zette de wereld zes jaar later compleet op zijn kop met het onvolprezen en behoorlijk experimentele Yankee Hotel Foxtrot. Wilco, dat voor het gemak opent met Wilco (The Song), laat zich beluisteren als een verzamelaar van het werk van de band, maar dan met louter gloednieuwe songs. Op de zevende studioplaat van de band komt eigenlijk alles dat de vorige platen van de band rond voorman Jeff Tweedy zo aangenaam en bijzonder maakte nog eens voorbij. Er is oerdegelijke rootsrock, intieme alt-country en zonnige powerpop, maar ook de experimentele kant van Wilco wordt op de nieuwe plaat van de band niet vergeten, al zijn de toegankelijke popsongs op Wilco duidelijk in de meerderheid. Door het gevarieerde aanbod en het betrekkelijk lichtvoetige karakter van veel van de songs, maakt Wilco niet zoveel indruk als de band’s artistieke meesterwerk Yankee Hotel Foxtrot of het prachtige Being There, dat wat mij betreft de beste plaat van de band is, maar ook deze titelloze plaat van Wilco is er weer een van een niveau dat maar door weinig bands wordt gehaald. Wilco kent een aantal wat zwakkere momenten, maar hiertegenover staan momenten die behoren tot het beste dat de band tot dusver heeft opgenomen. De nieuwe Wilco heeft, net zoals zo ongeveer alle andere platen van de band, wat tijd nodig om te groeien, maar wanneer je deze plaat eenmaal een paar keer hebt gehoord zal het aantal favorieten per luisterbeurt stijgen. Wilco is zeker niet de beste cd van deze inmiddels legendarische band, maar het is nog altijd een cd die een keurig rapportcijfer verdient en bovendien een stuk beter is dan het merendeel van de overige releases van het moment. Erwin Zijleman