The Low Anthem - Oh My God, Charlie Darwin
Oh My God, Charlie Darwin van de Amerikaanse band The Low Anthem kreeg vorig jaar al veel aandacht op de verschillende alt-country sites en wist hier en daar zelfs de jaarlijstjes te halen. Een opvallend gegeven voor een plaat die tot dusver slechts in een zeer kleine oplage en in eigen beheer werd uitgebracht. Met de officiële Europese release van de plaat van de band uit Providence, Rhode Island, komt de muziek van The Low Anthem nu binnen het bereik van een veel groter publiek en dat is fantastisch nieuws. Oh My God, Charlie Darwin blijkt immers direct bij eerste beluistering een in alle opzichten fascinerende plaat. The Low Anthem opent Oh My God, Charlie Darwin betrekkelijk voorzichtig met twee songs die bijna net zo lieflijk klinken als het werk van Simon & Garfunkel, maar wel zijn voorzien van hemeltergend mooie muzikale accenten, maar vervolgens trekt de band alle registers open en worden we getrakteerd op een aantal rauwe en rammelende tracks waarin ruimte is voor zeer uiteenlopende invloeden uit de traditionele Amerikaanse rootsmuziek. Muziek die ergens tussen The Seeger Sessions van Springsteen en het toegankelijkere potten en pannen werk van Tom Waits in zit, maar ook raakvlakken heeft met de muziek van tal van andere smaakmakers in het genre. In de tracks die volgen blijft The Low Anthem de luisteraar op het verkeerde been zetten in songs die variëren van bijna lieflijke countrysongs tot rauwe songs waarin de belangrijkste invloeden uit de blues en de gospel komen. Hoe gevarieerd de muziek van The Low Anthem ook is; de kwaliteit is van een bijzonder constant niveau. Een niveau dat maar door heel weinig bands gehaald wordt, want wat is de muziek van The Low Anthem overrompelend en vooral wonderschoon. Oh My God, Charlie Darwin is een plaat die je maar één keer hoeft te horen om er voorgoed van te houden. De muziek van de band is diep geworteld in de traditionele Amerikaanse muziek, maar klinkt wat mij betreft niet alleen oorspronkelijk, maar ook net zo eigentijds als die van het vorig jaar zo bejubelde Fleet Foxes. The Low Anthem trekt op Oh My God, Charlie Darwin een heel arsenaal aan instrumenten uit de kast en hoewel dit zeker bijdraagt aan de betoverende werking van deze plaat, valt de muziek van de band toch vooral op door zijn puurheid en eenvoud. Oh My God, Charlie Darwin van The Low Anthem is een ontroerende plaat waarop schoonheid, emotie en avontuur hand in hand gaan. Waarschijnlijk de beste rootsplaat van 2008 krijgt dit jaar de zo verdiende herkansing. Waar dit gaat eindigen is me inmiddels wel duidelijk, maar luister vooral zelf naar deze volstrekt unieke plaat voor jouw persoonlijke oordeel. Erwin Zijleman
Oh My God, Charlie Darwin van de Amerikaanse band The Low Anthem kreeg vorig jaar al veel aandacht op de verschillende alt-country sites en wist hier en daar zelfs de jaarlijstjes te halen. Een opvallend gegeven voor een plaat die tot dusver slechts in een zeer kleine oplage en in eigen beheer werd uitgebracht. Met de officiële Europese release van de plaat van de band uit Providence, Rhode Island, komt de muziek van The Low Anthem nu binnen het bereik van een veel groter publiek en dat is fantastisch nieuws. Oh My God, Charlie Darwin blijkt immers direct bij eerste beluistering een in alle opzichten fascinerende plaat. The Low Anthem opent Oh My God, Charlie Darwin betrekkelijk voorzichtig met twee songs die bijna net zo lieflijk klinken als het werk van Simon & Garfunkel, maar wel zijn voorzien van hemeltergend mooie muzikale accenten, maar vervolgens trekt de band alle registers open en worden we getrakteerd op een aantal rauwe en rammelende tracks waarin ruimte is voor zeer uiteenlopende invloeden uit de traditionele Amerikaanse rootsmuziek. Muziek die ergens tussen The Seeger Sessions van Springsteen en het toegankelijkere potten en pannen werk van Tom Waits in zit, maar ook raakvlakken heeft met de muziek van tal van andere smaakmakers in het genre. In de tracks die volgen blijft The Low Anthem de luisteraar op het verkeerde been zetten in songs die variëren van bijna lieflijke countrysongs tot rauwe songs waarin de belangrijkste invloeden uit de blues en de gospel komen. Hoe gevarieerd de muziek van The Low Anthem ook is; de kwaliteit is van een bijzonder constant niveau. Een niveau dat maar door heel weinig bands gehaald wordt, want wat is de muziek van The Low Anthem overrompelend en vooral wonderschoon. Oh My God, Charlie Darwin is een plaat die je maar één keer hoeft te horen om er voorgoed van te houden. De muziek van de band is diep geworteld in de traditionele Amerikaanse muziek, maar klinkt wat mij betreft niet alleen oorspronkelijk, maar ook net zo eigentijds als die van het vorig jaar zo bejubelde Fleet Foxes. The Low Anthem trekt op Oh My God, Charlie Darwin een heel arsenaal aan instrumenten uit de kast en hoewel dit zeker bijdraagt aan de betoverende werking van deze plaat, valt de muziek van de band toch vooral op door zijn puurheid en eenvoud. Oh My God, Charlie Darwin van The Low Anthem is een ontroerende plaat waarop schoonheid, emotie en avontuur hand in hand gaan. Waarschijnlijk de beste rootsplaat van 2008 krijgt dit jaar de zo verdiende herkansing. Waar dit gaat eindigen is me inmiddels wel duidelijk, maar luister vooral zelf naar deze volstrekt unieke plaat voor jouw persoonlijke oordeel. Erwin Zijleman