Tom Waits - Glitter And Doom Live
Live albums zijn vaak overbodige tussendoortjes die uiteindelijk slechts beperkt houdbaar blijken te zijn, maar er zijn ook muzikanten aan wie je een live album wel kunt toevertrouwen. Na de twee (!) uitstekende live albums die Leonard Cohen dit jaar al heeft uitgebracht, is het wederom een ouwe rot in het vak die weet te imponeren met een live plaat die er toe doet: Tom Waits. Helemaal als een verrassing komt dit natuurlijk niet. Tom Waits maakte in zijn beginjaren al eens een live album (Nighthawks At The Diner uit 1975) dat behoort tot het zeer selecte stapeltje klassieke live platen en ook Big Time uit 1988 was veel beter dan de gemiddelde live plaat. Glitter And Doom Live is de derde live cd in het inmiddels imposante oeuvre van Tom Waits en het is er wederom een die er absoluut toe doet. Op Glitter And Doom Live is materiaal te horen dat werd opgenomen tijdens de gelijknamige tour die Waits in 2008 volop bezig hield. De nadruk ligt op het recentere werk van Tom Waits, maar ook uitstapjes richting het verre verleden worden gelukkig niet geschuwd. Iedereen die Tom Waits wel eens live aan het werk gezien heeft, weet dat de muziek van Tom Waits op het podium nog veel beter tot zijn recht komt dan op de plaat. Bovendien staat Waits bekend om de bijzondere bewerkingen die zijn songs op het podium krijgen, waardoor deze songs soms vrijwel onherkenbaar zijn. Ook Glitter And Doom Live blijkt een feest van herkenning en een feest van het ontbreken van herkenning. Waits laat zich op het podium bijstaan door een werkelijk fantastische band, die zowel uiterst subtiel kan spelen als een ongelooflijke bak herrie kan maken. Tom Waits past zich hierop aan als een muzikale kameleon en schotelt afwisselend ingetogen folky ballads, uiterst rauwe en stampende blues en theatrale potten en pannen muziek voor. Het is muziek die overrompelt door de intensiteit en hierbij maakt het niet eens zoveel uit of Waits alles uit de kast trekt, funkt als James Brown in zijn beste dagen of je diep in het hart raakt met een uiterst sobere ballad. Van zijn zeer karakteristieke stemgeluid moet je houden, maar als je er van houdt is het live vrijwel onweerstaanbaar. In een aantal van de 17 songs op blijft Waits betrekkelijk dicht bij de originelen, maar bij een aantal andere songs moest ik flink nadenken. Natuurlijk kan het niet op tegen Tom Waits in levende lijve op het podium zien, maar Glitter And Doom Live is zeker gezien de schaarste van zijn live optredens een waardig alternatief. De jaren beginnen voor Tom Waits inmiddels aardig te tellen, maar afgaande op de kwaliteit van Glitter And Doom durf ik wel te voorspellen dat Tom Waits nog wel even mee kan en vooralsnog een klasse apart zal blijven. Erwin Zijleman
Live albums zijn vaak overbodige tussendoortjes die uiteindelijk slechts beperkt houdbaar blijken te zijn, maar er zijn ook muzikanten aan wie je een live album wel kunt toevertrouwen. Na de twee (!) uitstekende live albums die Leonard Cohen dit jaar al heeft uitgebracht, is het wederom een ouwe rot in het vak die weet te imponeren met een live plaat die er toe doet: Tom Waits. Helemaal als een verrassing komt dit natuurlijk niet. Tom Waits maakte in zijn beginjaren al eens een live album (Nighthawks At The Diner uit 1975) dat behoort tot het zeer selecte stapeltje klassieke live platen en ook Big Time uit 1988 was veel beter dan de gemiddelde live plaat. Glitter And Doom Live is de derde live cd in het inmiddels imposante oeuvre van Tom Waits en het is er wederom een die er absoluut toe doet. Op Glitter And Doom Live is materiaal te horen dat werd opgenomen tijdens de gelijknamige tour die Waits in 2008 volop bezig hield. De nadruk ligt op het recentere werk van Tom Waits, maar ook uitstapjes richting het verre verleden worden gelukkig niet geschuwd. Iedereen die Tom Waits wel eens live aan het werk gezien heeft, weet dat de muziek van Tom Waits op het podium nog veel beter tot zijn recht komt dan op de plaat. Bovendien staat Waits bekend om de bijzondere bewerkingen die zijn songs op het podium krijgen, waardoor deze songs soms vrijwel onherkenbaar zijn. Ook Glitter And Doom Live blijkt een feest van herkenning en een feest van het ontbreken van herkenning. Waits laat zich op het podium bijstaan door een werkelijk fantastische band, die zowel uiterst subtiel kan spelen als een ongelooflijke bak herrie kan maken. Tom Waits past zich hierop aan als een muzikale kameleon en schotelt afwisselend ingetogen folky ballads, uiterst rauwe en stampende blues en theatrale potten en pannen muziek voor. Het is muziek die overrompelt door de intensiteit en hierbij maakt het niet eens zoveel uit of Waits alles uit de kast trekt, funkt als James Brown in zijn beste dagen of je diep in het hart raakt met een uiterst sobere ballad. Van zijn zeer karakteristieke stemgeluid moet je houden, maar als je er van houdt is het live vrijwel onweerstaanbaar. In een aantal van de 17 songs op blijft Waits betrekkelijk dicht bij de originelen, maar bij een aantal andere songs moest ik flink nadenken. Natuurlijk kan het niet op tegen Tom Waits in levende lijve op het podium zien, maar Glitter And Doom Live is zeker gezien de schaarste van zijn live optredens een waardig alternatief. De jaren beginnen voor Tom Waits inmiddels aardig te tellen, maar afgaande op de kwaliteit van Glitter And Doom durf ik wel te voorspellen dat Tom Waits nog wel even mee kan en vooralsnog een klasse apart zal blijven. Erwin Zijleman