Bettie Serveert - Pharmacy Of Love
Het is een tijd stil geweest rond Bettie Serveert. Het laatste wapenfeit van de band, het live opgenomen Bare Stripped Naked, stamt uit 2006 en voor de laatste studioplaat van de band (Attagirl) moeten we zelfs terug naar 2004. Ondanks de lange periode van stilte, klinkt het deze week verschenen Pharmacy Of Love precies zoals we van Bettie Serveert gewend zijn. Hoewel Bettie Serveert inmiddels bijna 20 jaar meedraait en zich in deze periode heeft ontwikkeld tot één van de beste en meest invloedrijke bands uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek, klinkt de band op haar negende studioplaat nog net zo geïnspireerd en gretig als op het op het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Palomine uit 1992. Waar de band op haar laatste platen meer dan eens gas terug nam, is Pharmacy Of Love een lekker stevige rockplaat, die in het verlengde ligt van de eerste platen van de band en er zelfs nog één of twee tandjes bij zet. Bettie Serveert heeft nog altijd patent op lekker in het gehoor liggende maar ook gruizige en stekelige songs met het herkenbare gitaargeluid van Visser en heeft in Carol van Dijk bovendien een prima zangeres met een unieke stem. Pharmacy Of Love hakt er zoals gezegd lekker stevig in en bevat nauwelijks rustpunten; de twee rustpunten zijn ook meteen de twee zwakkere schakels op deze plaat. De muziek van Bettie Serveert is nog altijd hoorbaar geïnspireerd door die van met name Sonic Youth en The Velvet Underground, maar heeft inmiddels ook een eigen geluid dat je al na een paar noten zult herkennen. Toen ik een maand of wat geleden hoorde dat Bettie Serveert terug zou komen met een nieuwe plaat was ik eerlijk gezegd sceptisch, maar mijn scepsis maakte de afgelopen week snel plaats voor bewondering. Ik heb Pharmacy Of Love inmiddels een aantal keer gehoord en vindt de plaat alleen maar beter worden. Waar de fut er een paar jaar geleden eerlijk gezegd wel wat uit was, klinkt Bettie Serveert op Pharmacy Of Love als in haar beste dagen en rockt het meer dan ooit tevoren. Pharmacy Of Love is een opvallend rauwe, stevige en donkere plaat van een band die niet alleen behoort tot het beste wat de Nederlandse popmuziek in het verleden heeft voortgebracht, maar er ook in het heden nog volop toe doet. Een buitengewoon indrukwekkende comeback. Erwin Zijleman
Het is een tijd stil geweest rond Bettie Serveert. Het laatste wapenfeit van de band, het live opgenomen Bare Stripped Naked, stamt uit 2006 en voor de laatste studioplaat van de band (Attagirl) moeten we zelfs terug naar 2004. Ondanks de lange periode van stilte, klinkt het deze week verschenen Pharmacy Of Love precies zoals we van Bettie Serveert gewend zijn. Hoewel Bettie Serveert inmiddels bijna 20 jaar meedraait en zich in deze periode heeft ontwikkeld tot één van de beste en meest invloedrijke bands uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek, klinkt de band op haar negende studioplaat nog net zo geïnspireerd en gretig als op het op het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Palomine uit 1992. Waar de band op haar laatste platen meer dan eens gas terug nam, is Pharmacy Of Love een lekker stevige rockplaat, die in het verlengde ligt van de eerste platen van de band en er zelfs nog één of twee tandjes bij zet. Bettie Serveert heeft nog altijd patent op lekker in het gehoor liggende maar ook gruizige en stekelige songs met het herkenbare gitaargeluid van Visser en heeft in Carol van Dijk bovendien een prima zangeres met een unieke stem. Pharmacy Of Love hakt er zoals gezegd lekker stevig in en bevat nauwelijks rustpunten; de twee rustpunten zijn ook meteen de twee zwakkere schakels op deze plaat. De muziek van Bettie Serveert is nog altijd hoorbaar geïnspireerd door die van met name Sonic Youth en The Velvet Underground, maar heeft inmiddels ook een eigen geluid dat je al na een paar noten zult herkennen. Toen ik een maand of wat geleden hoorde dat Bettie Serveert terug zou komen met een nieuwe plaat was ik eerlijk gezegd sceptisch, maar mijn scepsis maakte de afgelopen week snel plaats voor bewondering. Ik heb Pharmacy Of Love inmiddels een aantal keer gehoord en vindt de plaat alleen maar beter worden. Waar de fut er een paar jaar geleden eerlijk gezegd wel wat uit was, klinkt Bettie Serveert op Pharmacy Of Love als in haar beste dagen en rockt het meer dan ooit tevoren. Pharmacy Of Love is een opvallend rauwe, stevige en donkere plaat van een band die niet alleen behoort tot het beste wat de Nederlandse popmuziek in het verleden heeft voortgebracht, maar er ook in het heden nog volop toe doet. Een buitengewoon indrukwekkende comeback. Erwin Zijleman