Amy MacDonald - A Curious Thing
Toen in de herfst van 2007 het debuutalbum van Amy MacDonald verscheen voorspelde ik haar op de site van VelvetMusic.NL direct een mooie toekomst. Deze liet in eerste instantie even op zich wachten, maar uiteindelijk kreeg de Schotse singer-songwriter met This Is The Life precies wat ze verdiende. Door het succes van haar debuut heeft de tweede plaat van Amy MacDonald even op zich laten wachten, maar deze week lag A Curious Thing dan eindelijk in de winkel. A Curious Thing is de lastige tweede plaat die volgt op een zeer succesvol debuut. Het is een plaat die zal moeten vechten tegen torenhoge verwachtingen, stapels vooroordelen en de kritiek waarmee succesvolle muzikanten over het algemeen helaas worden bejegend. Het heeft de druk op Amy MacDonald waarschijnlijk flink opgevoerd, maar hier is op A Curious Thing eigenlijk niet zoveel van te merken. Waar veel succesvolle debutanten zijn bezweken aan de zware druk die op de lastige tweede plaat lag, klinkt Amy MacDonald op A Curious Thing zelfverzekerd en ontspannen. De nuchtere Schotse doet op haar tweede plaat gewoon weer haar eigen ding en heeft een plaat afgeleverd die naadloos aansluit op This Is The Life, maar ook wel degelijk nieuwe wegen in slaat. Over het algemeen is, het in de studio van Paul Weller opgenomen, A Curious Thing wat steviger en moderner dan This Is The Life. This Is The Life was een plaat met een 70s-gevoel waarin akoestische folk en pop domineerden; A Curious Thing is meer een plaat van deze tijd en flirt nadrukkelijk met een wat meer rockgeoriënteerd en voller klinkend geluid, waarin stevige hooks, epische songstructuren en bakken strijkers niet worden geschuwd. In muzikaal opzicht zijn er misschien verschillen tussen This Is The Life en A Curious Thing, maar tegelijkertijd is A Curious Thing een plaat met het inmiddels uit duizenden herkenbare Amy MacDonald geluid. Het is een geluid dat nog altijd wordt gedragen door Amy MacDonald’s warme en krachtige stem, haar aanstekelijke schotse tongval en haar vermogen om popsongs te schrijven die al na één keer horen in het brein zijn genesteld. Hoewel ik zeer gecharmeerd was van het kampvuurgeluid van This Is The Life, vind ik A Curious Thing over het algemeen genomen een betere plaat dan het zo succesvolle debuut van Amy MacDonald. A Curious Thing laat een afwisselender geluid horen en bevat meer songs die ook na meerdere keren horen overeind blijven. Amy MacDonald is op A Curious Thing volwassen geworden en uit dit zowel in vocaal, compositorisch als tekstueel opzicht. A Curious Thing is een leuke plaat die je voor iedereen op kunt zetten, maar die ook wel degelijk over de nodige inhoud beschikt. Iedereen die heeft voorspeld dat Amy MacDonald wel eens een eendagsvlieg zou kunnen zijn, moet ik teleurstellen; Amy MacDonald toont zich op A Curious Thing in alle opzichten een blijver. Erwin Zijleman
Toen in de herfst van 2007 het debuutalbum van Amy MacDonald verscheen voorspelde ik haar op de site van VelvetMusic.NL direct een mooie toekomst. Deze liet in eerste instantie even op zich wachten, maar uiteindelijk kreeg de Schotse singer-songwriter met This Is The Life precies wat ze verdiende. Door het succes van haar debuut heeft de tweede plaat van Amy MacDonald even op zich laten wachten, maar deze week lag A Curious Thing dan eindelijk in de winkel. A Curious Thing is de lastige tweede plaat die volgt op een zeer succesvol debuut. Het is een plaat die zal moeten vechten tegen torenhoge verwachtingen, stapels vooroordelen en de kritiek waarmee succesvolle muzikanten over het algemeen helaas worden bejegend. Het heeft de druk op Amy MacDonald waarschijnlijk flink opgevoerd, maar hier is op A Curious Thing eigenlijk niet zoveel van te merken. Waar veel succesvolle debutanten zijn bezweken aan de zware druk die op de lastige tweede plaat lag, klinkt Amy MacDonald op A Curious Thing zelfverzekerd en ontspannen. De nuchtere Schotse doet op haar tweede plaat gewoon weer haar eigen ding en heeft een plaat afgeleverd die naadloos aansluit op This Is The Life, maar ook wel degelijk nieuwe wegen in slaat. Over het algemeen is, het in de studio van Paul Weller opgenomen, A Curious Thing wat steviger en moderner dan This Is The Life. This Is The Life was een plaat met een 70s-gevoel waarin akoestische folk en pop domineerden; A Curious Thing is meer een plaat van deze tijd en flirt nadrukkelijk met een wat meer rockgeoriënteerd en voller klinkend geluid, waarin stevige hooks, epische songstructuren en bakken strijkers niet worden geschuwd. In muzikaal opzicht zijn er misschien verschillen tussen This Is The Life en A Curious Thing, maar tegelijkertijd is A Curious Thing een plaat met het inmiddels uit duizenden herkenbare Amy MacDonald geluid. Het is een geluid dat nog altijd wordt gedragen door Amy MacDonald’s warme en krachtige stem, haar aanstekelijke schotse tongval en haar vermogen om popsongs te schrijven die al na één keer horen in het brein zijn genesteld. Hoewel ik zeer gecharmeerd was van het kampvuurgeluid van This Is The Life, vind ik A Curious Thing over het algemeen genomen een betere plaat dan het zo succesvolle debuut van Amy MacDonald. A Curious Thing laat een afwisselender geluid horen en bevat meer songs die ook na meerdere keren horen overeind blijven. Amy MacDonald is op A Curious Thing volwassen geworden en uit dit zowel in vocaal, compositorisch als tekstueel opzicht. A Curious Thing is een leuke plaat die je voor iedereen op kunt zetten, maar die ook wel degelijk over de nodige inhoud beschikt. Iedereen die heeft voorspeld dat Amy MacDonald wel eens een eendagsvlieg zou kunnen zijn, moet ik teleurstellen; Amy MacDonald toont zich op A Curious Thing in alle opzichten een blijver. Erwin Zijleman