Luka Bloom - Dreams In America
In het jaar waarin het Nederlands voetbalelftal zijn eerste en vooralsnog ook laatste grote prijs pakte (1988), besloot de Ierse muzikant Barry Moore om zijn vaderland achter zich te laten en naar de Verenigde Staten te vertrekken. Daar eenmaal aangekomen noemde hij zich Luka Bloom en begon aan een muzikale carrière die tot op de dag van vandaag duurt. Waar zijn titelloze debuut nog niet veel aandacht wist te trekken, sloeg het in 1990 verschenen Riverside in als een bom, waarna het in 1992 verschenen The Acoustic Motorbike en de hiervan afkomstige vertolking van LL Cool J’s I Need Love zorgden voor de definitieve doorbraak. De platen die volgden waren wat wisselend van niveau, maar met name de laatste jaren is Luka Bloom uitstekend op dreef en maakte hij met Innocence (2006), Tribe (2007) en Eleven Songs (2008) drie platen die wat mij betreft niet onderdoen voor de platen waarmee hij ooit doorbrak. Met Dreams In America blikt Luka Bloom terug op zijn Amerikaanse jaren. Hij doet dit niet met nieuwe songs, maar met nieuwe bewerkingen van oude songs, waarbij de nadruk ligt op zijn eerste platen. Dreams In America in huize Bloom opgenomen, waarbij Luka Bloom tussen de schuifdeuren niet veel meer nodig had dan een akoestische gitaar en een microfoon. Door de sobere setting brengt Luka Bloom zijn songs terug tot de essentie, waardoor met name de songs die in het verleden flink werden opgetuigd nu totaal anders klinken. Songs In America klinkt vooral puur en rauw. Luka Bloom is nog altijd een bijzonder gitarist en heeft een uit duizenden herkenbare stem, die door een beetje slijtage alleen maar overtuigender is geworden. Over het antwoord op de vraag of Dreams In America iets toevoegt aan het oeuvre van Luka Bloom zullen de meningen waarschijnlijk verdeeld zijn, maar persoonlijk vind ik de meerwaarde van deze plaat evident. Een aantal van de songs klinkt aanmerkelijk beter dan in de originele versie en in een aantal andere gevallen biedt Dreams In America op zijn minst een uitstekende alternatieve versie. Ondanks de sobere setting weet Luka Bloom de aandacht moeiteloos vast te houden; de afwisseling die aan het eind van de cd wordt toegevoegd middels drie veel rijker georkestreerde live-tracks was wat mij betreft dan ook niet nodig geweest. Dreams In America is al met al een plaat die vele doelen dient. Het is verplichte kost voor de liefhebbers van de Ierse troubadour, het is een fraaie introductie tot Luka Bloom’s oudere werk en het is boven alles een plaat die je niet onberoerd zal laten, waarbij het niet zoveel uitmaakt of je de originele uitvoeringen kent of niet. Dreams In America is gewoon een hele knappe plaat van een muzikant die lijkt begonnen aan zijn tweede jeugd. Erwin Zijleman
In het jaar waarin het Nederlands voetbalelftal zijn eerste en vooralsnog ook laatste grote prijs pakte (1988), besloot de Ierse muzikant Barry Moore om zijn vaderland achter zich te laten en naar de Verenigde Staten te vertrekken. Daar eenmaal aangekomen noemde hij zich Luka Bloom en begon aan een muzikale carrière die tot op de dag van vandaag duurt. Waar zijn titelloze debuut nog niet veel aandacht wist te trekken, sloeg het in 1990 verschenen Riverside in als een bom, waarna het in 1992 verschenen The Acoustic Motorbike en de hiervan afkomstige vertolking van LL Cool J’s I Need Love zorgden voor de definitieve doorbraak. De platen die volgden waren wat wisselend van niveau, maar met name de laatste jaren is Luka Bloom uitstekend op dreef en maakte hij met Innocence (2006), Tribe (2007) en Eleven Songs (2008) drie platen die wat mij betreft niet onderdoen voor de platen waarmee hij ooit doorbrak. Met Dreams In America blikt Luka Bloom terug op zijn Amerikaanse jaren. Hij doet dit niet met nieuwe songs, maar met nieuwe bewerkingen van oude songs, waarbij de nadruk ligt op zijn eerste platen. Dreams In America in huize Bloom opgenomen, waarbij Luka Bloom tussen de schuifdeuren niet veel meer nodig had dan een akoestische gitaar en een microfoon. Door de sobere setting brengt Luka Bloom zijn songs terug tot de essentie, waardoor met name de songs die in het verleden flink werden opgetuigd nu totaal anders klinken. Songs In America klinkt vooral puur en rauw. Luka Bloom is nog altijd een bijzonder gitarist en heeft een uit duizenden herkenbare stem, die door een beetje slijtage alleen maar overtuigender is geworden. Over het antwoord op de vraag of Dreams In America iets toevoegt aan het oeuvre van Luka Bloom zullen de meningen waarschijnlijk verdeeld zijn, maar persoonlijk vind ik de meerwaarde van deze plaat evident. Een aantal van de songs klinkt aanmerkelijk beter dan in de originele versie en in een aantal andere gevallen biedt Dreams In America op zijn minst een uitstekende alternatieve versie. Ondanks de sobere setting weet Luka Bloom de aandacht moeiteloos vast te houden; de afwisseling die aan het eind van de cd wordt toegevoegd middels drie veel rijker georkestreerde live-tracks was wat mij betreft dan ook niet nodig geweest. Dreams In America is al met al een plaat die vele doelen dient. Het is verplichte kost voor de liefhebbers van de Ierse troubadour, het is een fraaie introductie tot Luka Bloom’s oudere werk en het is boven alles een plaat die je niet onberoerd zal laten, waarbij het niet zoveel uitmaakt of je de originele uitvoeringen kent of niet. Dreams In America is gewoon een hele knappe plaat van een muzikant die lijkt begonnen aan zijn tweede jeugd. Erwin Zijleman