Caribou - Swim
De Canadees Dan Snaith maakte in het verleden een aantal platen als Manitoba, maar opereert sinds een verloren rechtszaak al weer een aantal jaren onder de naam Caribou. Waar ik van de platen van Manitoba maar moeilijk chocola kon maken, viel het kwartje bij beluistering van de platen van Caribou veel sneller. Caribou’s tweede plaat, Andorra uit 2007, groeide wat mij betreft zelfs uit tot een heuse 5-sterren plaat. Het is een predicaat dat ook binnen het bereik ligt van Caribou’s nieuwe plaat, Swim, al is dit wel een plaat die je makkelijk op het verkeerde been zet, waardoor onderschatting en onderwaardering op de loer liggen. Waar Dan Snaith zich op Andorra nog onderdompelde in 60s psychedelica, staan op Swim eigentijds klinkende beats centraal. Swim is een plaat die je, zeker bij niet al te intensieve beluistering, kunt karakteriseren als een frisse zomerplaat vol toegankelijke dansvloerpop. Voordat een groot deel van de lezers afhaakt, wil ik deze karakterschets onmiddellijk relativeren. Wanneer je wat beter naar Swim luistert begint langzaam maar zeker op te vallen hoe knap de muziek van Caribou in elkaar steekt en hoe gevarieerd de muziek van de Canadees is. Swim is verpakt in een modieus jasje, maar onder dit jasje zit een fascinerende en veelkleurige outfit verborgen. Net als op de vorige twee platen zit de muziek van Caribou ook op Swim weer vol met opmerkelijke geluiden, instrumenten, melodieën en onverwachte invloeden. Caribou laat zich inspireren door onder andere elektronica, dance, techno, indiepop, dreampop en zelfs Krautrock, maar verbergt al deze invloeden onder een warme deken van aanstekelijke zomerpop. Wanneer je met de koptelefoon naar de muziek van Dan Snaith luistert hoor je 1001 verschillende en vaak tegenstrijdige dingen, maar wanneer Swim op de achtergrond uit de speakers komt, hoor je vaak niet veel meer dan bijzonder klinkende maar lekker in het gehoor liggende popmuziek. Deze twee lagen in de muziek van Caribou versterken elkaar nadrukkelijk. Waar je in het verleden de draad wel eens kwijt raakt bij beluistering van de muziek van Dan Snaith, houden de aanstekelijke beats en de toegankelijke melodielijnen dit keer de aandacht moeiteloos vast. Waar dansbare zomerpop over het algemeen snel verveeld en haar kracht verliest wanneer de temperaturen weer iets dalen, is Swim een plaat die door alle onderhuidse lagen en wendingen steeds weer nieuwe dingen laat horen en eigenlijk alleen maar intrigerender wordt. Met Swim heeft Caribou op ontoegankelijke wijze een toegankelijke plaat gemaakt. Swim is een vat vol tegenstrijdigheden waarin je steeds weer nieuwe dingen hoort, maar ondertussen word je ook nog eens getrakteerd op frisse zomerpop die de gevoelstemperatuur met een flink tempo omhoog stuwt. Prachtplaat! Erwin Zijleman
De Canadees Dan Snaith maakte in het verleden een aantal platen als Manitoba, maar opereert sinds een verloren rechtszaak al weer een aantal jaren onder de naam Caribou. Waar ik van de platen van Manitoba maar moeilijk chocola kon maken, viel het kwartje bij beluistering van de platen van Caribou veel sneller. Caribou’s tweede plaat, Andorra uit 2007, groeide wat mij betreft zelfs uit tot een heuse 5-sterren plaat. Het is een predicaat dat ook binnen het bereik ligt van Caribou’s nieuwe plaat, Swim, al is dit wel een plaat die je makkelijk op het verkeerde been zet, waardoor onderschatting en onderwaardering op de loer liggen. Waar Dan Snaith zich op Andorra nog onderdompelde in 60s psychedelica, staan op Swim eigentijds klinkende beats centraal. Swim is een plaat die je, zeker bij niet al te intensieve beluistering, kunt karakteriseren als een frisse zomerplaat vol toegankelijke dansvloerpop. Voordat een groot deel van de lezers afhaakt, wil ik deze karakterschets onmiddellijk relativeren. Wanneer je wat beter naar Swim luistert begint langzaam maar zeker op te vallen hoe knap de muziek van Caribou in elkaar steekt en hoe gevarieerd de muziek van de Canadees is. Swim is verpakt in een modieus jasje, maar onder dit jasje zit een fascinerende en veelkleurige outfit verborgen. Net als op de vorige twee platen zit de muziek van Caribou ook op Swim weer vol met opmerkelijke geluiden, instrumenten, melodieën en onverwachte invloeden. Caribou laat zich inspireren door onder andere elektronica, dance, techno, indiepop, dreampop en zelfs Krautrock, maar verbergt al deze invloeden onder een warme deken van aanstekelijke zomerpop. Wanneer je met de koptelefoon naar de muziek van Dan Snaith luistert hoor je 1001 verschillende en vaak tegenstrijdige dingen, maar wanneer Swim op de achtergrond uit de speakers komt, hoor je vaak niet veel meer dan bijzonder klinkende maar lekker in het gehoor liggende popmuziek. Deze twee lagen in de muziek van Caribou versterken elkaar nadrukkelijk. Waar je in het verleden de draad wel eens kwijt raakt bij beluistering van de muziek van Dan Snaith, houden de aanstekelijke beats en de toegankelijke melodielijnen dit keer de aandacht moeiteloos vast. Waar dansbare zomerpop over het algemeen snel verveeld en haar kracht verliest wanneer de temperaturen weer iets dalen, is Swim een plaat die door alle onderhuidse lagen en wendingen steeds weer nieuwe dingen laat horen en eigenlijk alleen maar intrigerender wordt. Met Swim heeft Caribou op ontoegankelijke wijze een toegankelijke plaat gemaakt. Swim is een vat vol tegenstrijdigheden waarin je steeds weer nieuwe dingen hoort, maar ondertussen word je ook nog eens getrakteerd op frisse zomerpop die de gevoelstemperatuur met een flink tempo omhoog stuwt. Prachtplaat! Erwin Zijleman