Sinds het uitstekende The Good Life uit 2008 en Midnight At The Movies uit 2009 weten we dat Justin Townes Earle de zoon is van Steve Earle en zijn middelste naam te danken heeft aan Townes van Zandt. Daar hoeven we dit keer dus geen woorden aan vuil te maken, wat de mogelijkheid biedt om direct alle aandacht op zijn nieuwe plaat Harlem River Blues te richten. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Harlem River Blues is Earle Jr.’s beste plaat tot dusver, wat gezien het behoorlijk hoge niveau van zijn twee voorgangers best een bijzondere prestatie genoemd mag worden. Ook op Harlem River Blues beperkt Justin Townes Earle zich weer niet tot een bepaald genre, maar maakt hij Americana in de breedste zin van het woord. Harlem River Blues laat zich hierdoor beluisteren als een fascinerende muzikale tijdreis door het Amerikaanse muzikale landschap. Het is een reis die 40 jaar muziekgeschiedenis omvat en menige uithoek van de Verenigde Staten bestrijkt, variĆ«rend van de Noordelijke Appalachen en de Zuidelijke swamps tot Nashville, Memphis, Chicago en New York. Justin Townes Earle blijkt op Harlem River Blues van vele markten thuis en kan net zo makkelijk overweg met gospel en bluegrass uit vervlogen tijden als met rockabilly uit de jaren 50, folk en Southern soul uit de jaren 60 of Nashville country uit de jaren 70. Justin Townes Earle doet hierbij zijn uiterste best om authentiek te klinken, maar Harlem River Blues is tegelijkertijd voorzien van allerlei eigentijdse accenten wat de muziek op deze plaat zowel tijdloos als urgent maakt. Earle Jr. laat zich op zijn nieuwe plaat bijstaan door flink wat getalenteerde muzikanten, waaronder een compleet gospelkoor, Calexico’s pedal steel virtuoos Paul Niehaus en voormalig Drive-By Truckers gitarist Jason Isbell, wiens gitaarspel misschien nog wel de meeste meerwaarde heeft. Harlem River Blues is in tekstueel opzicht een sombere plaat die meerdere malen refereert naar het leven tijdens de economische crisis die in de Verenigde Staten nog lang niet tot het verleden behoort en diepe wonden heeft geslagen. Het geeft de plaat een indringende lading die de impact van de songs alleen maar ten goede komt. Justin Townes Earle maakte de afgelopen twee jaar al twee hele goede platen, maar zet nu met Harlem River Blues een volgende stap; een stap die aanvoelt als een sprong. Nazaten van grote muzikanten hebben het vrijwel zonder uitzondering moeilijk, maar Justin Townes Earle bewijst wederom en nog iets nadrukkelijker dan in het verleden dat hij hier geen last van heeft. Harlem City Blues is in alle opzichten een briljante plaat, die behoort tot het beste dat de Americana momenteel te bieden heeft. Erwin Zijleman