Jessica Lea Mayfield - Tell Me
De Amerikaanse singer-songwriter Jessica Lea Mayfield maakte twee jaar geleden met With Blasphemy So Heartfelt één van de meest veelbelovende en één van de beste rootsplaten van het jaar. Dat was deels de verdienste van Dan Auerbach (The Black Keys) die de plaat voorzag van een bijzonder trefzekere productie, maar het was Jessica Lea Mayfield’s breekbare en ontroerende stem die voor het meeste kippenvel wist te zorgen. Een knappe prestatie want de Amerikaanse was destijds de 20 nog niet gepasseerd. Tell Me is de moeilijke plaat die volgt op het zo succesvolle en bewierookte With Blasphemy So Heartfelt. Jessica Lea Mayfield heeft zich er niet door van de wijs laten brengen en komt met een plaat die voor een belangrijk deel in het verlengde ligt van zijn voorganger, maar ook de nodige groei laat horen. Hier en daar zal het wederom aantrekken van Dan Auerbach als producer als een zwaktebod worden gezien, maar persoonlijk vind ik het een verstandige keuze. De muzikale chemie tussen Jessica Lea Mayfield is immers nog niet uitgewerkt en bovendien slaagt Auerbach er in om Jessica Lea Mayfield buiten haar comfort zone te laten treden, waardoor ze zich relatief eenvoudig kan onderscheiden van haar vele soortgenoten in het overvolle genre. De uit Kent, Ohio, afkomstige Jessica Lea Mayfield is ook op Tell Me weer behoorlijk zwaar op de hand. Waar veel van haar leeftijdsgenoten op de proppen komen met lichtvoetige popdeuntjes, hebben de meeste songs van Jessica Lea Mayfield een aardedonkere en soms bijna sinistere ondertoon. Dan Auerbach kan hier wel mee uit de voeten en voorziet de toch al donkere songs hier en daar van beklemmend gitaarspel dat dwars door je ziel snijdt. Op With Blasphemy So Heartfelt bleef Jessica Lea Mayfield nog voornamelijk tussen de lijntjes van de rootsmuziek, maar op Tell Me kiest ze voor een breder palet, waarin uitstapjes richting rock centraal staan. Tell Me staat echter niet alleen in het kader van de verbreding, maar kiest ook voor verdieping, bijvoorbeeld wanneer de Amerikaanse kiest voor een hartverscheurend mooie countryballad of een tot op het bot doorklinkende folksong. Tell Me laat zowel in vocaal als in muzikaal opzicht de nodige groei horen. Jessica Lea Mayfield is nog beter gaan zingen en pakt iedere liefhebber van dit soort muziek genadeloos in. Dan Auerbach beperkte zich vorige keer misschien nog tot de accenten, maar zet dit keer een geluid neer dat helemaal klopt. Het fantastische gitaarspel is al genoemd, maar ook de duistere percussie, de zuigende orgeltjes en de wijze waarop achtergrondzang wordt ingezet verdienen een enorm compliment. Op Tell Me laat Jessica Lea Mayfield horen dat ze de hooggespannen verwachtingen die zijn ontstaan op basis van With Blasphemy So Heartfelt moeiteloos waar kan maken. Ze doet dit met een veelzijdige plaat die je geen moment onberoerd zal laten en in meerdere gevallen zelf garant staat voor diepe ontroering. Jessica Lea Mayfield is pas 21, maar ze heeft inmiddels twee meesterwerken op haar naam staan, waarvan Tell Me wat mij betreft de beste is. Erwin Zijleman
De Amerikaanse singer-songwriter Jessica Lea Mayfield maakte twee jaar geleden met With Blasphemy So Heartfelt één van de meest veelbelovende en één van de beste rootsplaten van het jaar. Dat was deels de verdienste van Dan Auerbach (The Black Keys) die de plaat voorzag van een bijzonder trefzekere productie, maar het was Jessica Lea Mayfield’s breekbare en ontroerende stem die voor het meeste kippenvel wist te zorgen. Een knappe prestatie want de Amerikaanse was destijds de 20 nog niet gepasseerd. Tell Me is de moeilijke plaat die volgt op het zo succesvolle en bewierookte With Blasphemy So Heartfelt. Jessica Lea Mayfield heeft zich er niet door van de wijs laten brengen en komt met een plaat die voor een belangrijk deel in het verlengde ligt van zijn voorganger, maar ook de nodige groei laat horen. Hier en daar zal het wederom aantrekken van Dan Auerbach als producer als een zwaktebod worden gezien, maar persoonlijk vind ik het een verstandige keuze. De muzikale chemie tussen Jessica Lea Mayfield is immers nog niet uitgewerkt en bovendien slaagt Auerbach er in om Jessica Lea Mayfield buiten haar comfort zone te laten treden, waardoor ze zich relatief eenvoudig kan onderscheiden van haar vele soortgenoten in het overvolle genre. De uit Kent, Ohio, afkomstige Jessica Lea Mayfield is ook op Tell Me weer behoorlijk zwaar op de hand. Waar veel van haar leeftijdsgenoten op de proppen komen met lichtvoetige popdeuntjes, hebben de meeste songs van Jessica Lea Mayfield een aardedonkere en soms bijna sinistere ondertoon. Dan Auerbach kan hier wel mee uit de voeten en voorziet de toch al donkere songs hier en daar van beklemmend gitaarspel dat dwars door je ziel snijdt. Op With Blasphemy So Heartfelt bleef Jessica Lea Mayfield nog voornamelijk tussen de lijntjes van de rootsmuziek, maar op Tell Me kiest ze voor een breder palet, waarin uitstapjes richting rock centraal staan. Tell Me staat echter niet alleen in het kader van de verbreding, maar kiest ook voor verdieping, bijvoorbeeld wanneer de Amerikaanse kiest voor een hartverscheurend mooie countryballad of een tot op het bot doorklinkende folksong. Tell Me laat zowel in vocaal als in muzikaal opzicht de nodige groei horen. Jessica Lea Mayfield is nog beter gaan zingen en pakt iedere liefhebber van dit soort muziek genadeloos in. Dan Auerbach beperkte zich vorige keer misschien nog tot de accenten, maar zet dit keer een geluid neer dat helemaal klopt. Het fantastische gitaarspel is al genoemd, maar ook de duistere percussie, de zuigende orgeltjes en de wijze waarop achtergrondzang wordt ingezet verdienen een enorm compliment. Op Tell Me laat Jessica Lea Mayfield horen dat ze de hooggespannen verwachtingen die zijn ontstaan op basis van With Blasphemy So Heartfelt moeiteloos waar kan maken. Ze doet dit met een veelzijdige plaat die je geen moment onberoerd zal laten en in meerdere gevallen zelf garant staat voor diepe ontroering. Jessica Lea Mayfield is pas 21, maar ze heeft inmiddels twee meesterwerken op haar naam staan, waarvan Tell Me wat mij betreft de beste is. Erwin Zijleman