Thousands - The Sound Of Everthing
Thousands is een tweetal uit Seattle dat met The Sound Of Everything een bijzonder aardig debuut heeft afgeleverd. Naar verluid zijn de twee leden van Thousands, Kristian Garrard en Luke Bergman, bevriend met de muzikanten van Fleet Foxes en hebben ze hun platencontract mede aan deze vriendschap te danken. In muzikaal opzicht hoor ik inderdaad wel enige verwantschap met de muziek van Fleet Foxes, maar op hetzelfde moment hoor ik een duidelijk eigen geluid en ben ik er van overtuigd dat Thousands het ook zonder het steuntje in de rug van Fleet Foxes wel zou hebben gered. Op The Sound Of Everything maakt Thousands, in tegenstelling tot hetgeen dat de titel doet vermoeden, uiterst ingetogen muziek. Veel meer dan akoestische gitaar en zang is er niet te horen op deze plaat, waarop slechts eenmaal een harmonium opduikt en hier en daar geluiden uit de natuur als behang worden gebruikt. Toch klinkt de muziek van Thousands op The Sound Of Everything niet sober of kaal. Het gitaarwerk is behoorlijk complex en verraadt een voorliefde voor het werk van icoon John Fahey, terwijl de meerstemmige zang afwisselend aan die van Fleet Foxes en Simon & Garfunkel doet denken. The Sound Of Everything is op zich geen makkelijke plaat; zeker wanneer je goed luistert zit de muziek van Thousands behoorlijk complex in elkaar. Het aangename van The Sound Of Everything is echter dat je deze plaat ook “niet goed” kunt beluisteren. Wanneer de muziek van Thousands aangenaam voortkabbelt op de achtergrond, is het opeens een hele makkelijke plaat met zorgeloze en volstrekt tijdloze folksongs waarbij het heerlijk wegdromen is. The Sound Of Everything is hierdoor een plaat die steeds weer nieuwe dingen laat horen en je ook steeds weer op een net iets andere manier weet te raken. Wat uiteindelijk overblijft is een plaat met flink wat sterke punten: knap gitaarspel, mooie en emotievolle zang, fraaie harmonieën, songs waarin veel meer gebeurt dan je op het eerste gehoor zult vermoeden en boven alles songs waarin eigenlijk alles klopt, tot de toegevoegde fluitende vogeltjes en ruisende golven aan toe. The Sound Of Everything is een plaat om langzaam verliefd op te worden, wat overigens een stuk makkelijker gaat nu de zon zich weer wat vaker laat zien en de temperaturen langzaam omhoog klimmen. Het is een plaat die meerdere associaties oproept, maar uiteindelijk toch vooral een nieuw geluid laat horen. De nieuwe plaat van Fleet Foxes laar ondertussen wel erg lang op zich wachten, maar zolang dit wordt veroorzaakt door het ontdekken van nieuw talent als Thousands kan ik daar zeker vrede mee hebben. Erwin Zijleman
Thousands is een tweetal uit Seattle dat met The Sound Of Everything een bijzonder aardig debuut heeft afgeleverd. Naar verluid zijn de twee leden van Thousands, Kristian Garrard en Luke Bergman, bevriend met de muzikanten van Fleet Foxes en hebben ze hun platencontract mede aan deze vriendschap te danken. In muzikaal opzicht hoor ik inderdaad wel enige verwantschap met de muziek van Fleet Foxes, maar op hetzelfde moment hoor ik een duidelijk eigen geluid en ben ik er van overtuigd dat Thousands het ook zonder het steuntje in de rug van Fleet Foxes wel zou hebben gered. Op The Sound Of Everything maakt Thousands, in tegenstelling tot hetgeen dat de titel doet vermoeden, uiterst ingetogen muziek. Veel meer dan akoestische gitaar en zang is er niet te horen op deze plaat, waarop slechts eenmaal een harmonium opduikt en hier en daar geluiden uit de natuur als behang worden gebruikt. Toch klinkt de muziek van Thousands op The Sound Of Everything niet sober of kaal. Het gitaarwerk is behoorlijk complex en verraadt een voorliefde voor het werk van icoon John Fahey, terwijl de meerstemmige zang afwisselend aan die van Fleet Foxes en Simon & Garfunkel doet denken. The Sound Of Everything is op zich geen makkelijke plaat; zeker wanneer je goed luistert zit de muziek van Thousands behoorlijk complex in elkaar. Het aangename van The Sound Of Everything is echter dat je deze plaat ook “niet goed” kunt beluisteren. Wanneer de muziek van Thousands aangenaam voortkabbelt op de achtergrond, is het opeens een hele makkelijke plaat met zorgeloze en volstrekt tijdloze folksongs waarbij het heerlijk wegdromen is. The Sound Of Everything is hierdoor een plaat die steeds weer nieuwe dingen laat horen en je ook steeds weer op een net iets andere manier weet te raken. Wat uiteindelijk overblijft is een plaat met flink wat sterke punten: knap gitaarspel, mooie en emotievolle zang, fraaie harmonieën, songs waarin veel meer gebeurt dan je op het eerste gehoor zult vermoeden en boven alles songs waarin eigenlijk alles klopt, tot de toegevoegde fluitende vogeltjes en ruisende golven aan toe. The Sound Of Everything is een plaat om langzaam verliefd op te worden, wat overigens een stuk makkelijker gaat nu de zon zich weer wat vaker laat zien en de temperaturen langzaam omhoog klimmen. Het is een plaat die meerdere associaties oproept, maar uiteindelijk toch vooral een nieuw geluid laat horen. De nieuwe plaat van Fleet Foxes laar ondertussen wel erg lang op zich wachten, maar zolang dit wordt veroorzaakt door het ontdekken van nieuw talent als Thousands kan ik daar zeker vrede mee hebben. Erwin Zijleman