Georgio 'The Dove' Valentino - The Sorrows Of Young Georgio
The Sorrows Of Young Georgio van Georgio ‘The Dove’ Valentino viel me om een aantal redenen op. In eerste instantie door de opvallende naam van de uitvoerende artiest, hierna door de afwijkende cover art, vervolgens door de fraaie omschrijving van het gebodene en tenslotte door het lijstje met de muzikanten die een bijdrage hebben geleverd aan deze plaat. Met een opvallende naam en een bijzondere cover lever je nog geen goede plaat af, maar wanneer je voormalig Tuxedomoon leden Blaine L. Reininger en Luc van Lieshout weet te strikken voor je debuut zijn twee dingen zeker. Georgio ‘The Dove’ Valentino moet wat in zijn mars hebben en de kans dat zijn muziek alledaags zal klinken is klein. Dat laatste blijkt ook wel uit de omschrijving die zijn platenmaatschappij heeft verzonnen ter promotie van de debuut EP van de Amerikaan: “A sleazy, film-noir racket conducted by American exile Georgio 'the Dove' Valentino, whose gilded croon, decadent archtop guitar and atmospheric proclivities describe a niche between histrionic torch song, Tropicalia, Italian soundtracks and pre-Beatles rock-and-roll”. Het is niet eens zo’n gekke omschrijving van de muziek op deze 5 tracks tellende EP. In muzikaal opzicht is het allemaal prachtig. Vernuftige gitaarloopjes worden gecombineerd met dreigende gitaarwolken vol galm en echo, op de achtergrond hoor je subtiele pianoklanken en hier en daar een mondharmonica die zo lijkt gesampled van een willekeurige soundtrack van Ennio Morricone. En dan is er natuurlijk de stem van Georgio ‘The Dove’ Valentino. Het is een stem die afwisselend doet denken aan Marc Almond, Gavin Friday en David Bowie. Waar deze heren af en toe fors uit kunnen halen, houdt Georgio ‘The Dove’ Valentino het bij voorkeur fluisterzacht, waardoor zijn toch al zo beklemmende songs van nog wat extra onderhuidse spanning worden voorzien. Ik had in eerste instantie niet door dat het debuut van de naar Europa uitgeweken Amerikaan slechts een EP is, waardoor na slechts vijf wonderschone tracks de teleurstelling hard toesloeg, maar inmiddels koester ik de vijf prachtige tracks op The Sorrows Of Young Georgio en hoop ik op meer. Georgio ‘The Dove’ Valentino heeft met The Sorrows Of Young Georgio de plaat gemaakt die David Bowie dit jaar echt niet gaat maken en ook Marc Almond acht ik weinig kansrijk. Gavin Friday, een van mijn persoonlijke helden, komt na een hele lange periode van stilte binnenkort wel met een nieuwe plaat. Als deze net zo goed is als deze EP van Georgio ‘The Dove’ Valentino ben ik meer dan tevreden en dat zegt wat. Deze debuut EP overtreft mijn stoutste verwachtingen, maar smaakt toch ook vooral naar veel en veel meer. Een enorme ontdekking deze Georgio 'The Dove' Valentino. Erwin Zijleman
The Sorrows Of Young Georgio van Georgio ‘The Dove’ Valentino viel me om een aantal redenen op. In eerste instantie door de opvallende naam van de uitvoerende artiest, hierna door de afwijkende cover art, vervolgens door de fraaie omschrijving van het gebodene en tenslotte door het lijstje met de muzikanten die een bijdrage hebben geleverd aan deze plaat. Met een opvallende naam en een bijzondere cover lever je nog geen goede plaat af, maar wanneer je voormalig Tuxedomoon leden Blaine L. Reininger en Luc van Lieshout weet te strikken voor je debuut zijn twee dingen zeker. Georgio ‘The Dove’ Valentino moet wat in zijn mars hebben en de kans dat zijn muziek alledaags zal klinken is klein. Dat laatste blijkt ook wel uit de omschrijving die zijn platenmaatschappij heeft verzonnen ter promotie van de debuut EP van de Amerikaan: “A sleazy, film-noir racket conducted by American exile Georgio 'the Dove' Valentino, whose gilded croon, decadent archtop guitar and atmospheric proclivities describe a niche between histrionic torch song, Tropicalia, Italian soundtracks and pre-Beatles rock-and-roll”. Het is niet eens zo’n gekke omschrijving van de muziek op deze 5 tracks tellende EP. In muzikaal opzicht is het allemaal prachtig. Vernuftige gitaarloopjes worden gecombineerd met dreigende gitaarwolken vol galm en echo, op de achtergrond hoor je subtiele pianoklanken en hier en daar een mondharmonica die zo lijkt gesampled van een willekeurige soundtrack van Ennio Morricone. En dan is er natuurlijk de stem van Georgio ‘The Dove’ Valentino. Het is een stem die afwisselend doet denken aan Marc Almond, Gavin Friday en David Bowie. Waar deze heren af en toe fors uit kunnen halen, houdt Georgio ‘The Dove’ Valentino het bij voorkeur fluisterzacht, waardoor zijn toch al zo beklemmende songs van nog wat extra onderhuidse spanning worden voorzien. Ik had in eerste instantie niet door dat het debuut van de naar Europa uitgeweken Amerikaan slechts een EP is, waardoor na slechts vijf wonderschone tracks de teleurstelling hard toesloeg, maar inmiddels koester ik de vijf prachtige tracks op The Sorrows Of Young Georgio en hoop ik op meer. Georgio ‘The Dove’ Valentino heeft met The Sorrows Of Young Georgio de plaat gemaakt die David Bowie dit jaar echt niet gaat maken en ook Marc Almond acht ik weinig kansrijk. Gavin Friday, een van mijn persoonlijke helden, komt na een hele lange periode van stilte binnenkort wel met een nieuwe plaat. Als deze net zo goed is als deze EP van Georgio ‘The Dove’ Valentino ben ik meer dan tevreden en dat zegt wat. Deze debuut EP overtreft mijn stoutste verwachtingen, maar smaakt toch ook vooral naar veel en veel meer. Een enorme ontdekking deze Georgio 'The Dove' Valentino. Erwin Zijleman