k.d. lang & The Siss Boom Bang - Sing It Loud
Het is misschien wat kort door de bocht, maar wanneer ik denk aan k.d. lang, denk ik aan een zangeres van absolute wereldklasse die vooral hele middelmatige platen heeft gemaakt. Persoonlijk vind ik haar cd’s met uitsluitend covers (Drag uit 1997 en Hymns Of The 49th Parallel uit 2004) nog het beste, maar ook op deze platen valt wel wat aan te merken. Ook haar nieuwe plaat, Sing It Loud, is nog net wat te wisselvallig om de plaat uit te roepen tot een meesterwerk, maar persoonlijk vind ik het k.d. lang’s beste plaat met eigen materiaal tot dusver en bovendien een plaat die in positieve zin opvalt binnen het aanbod van het moment. Na de nodige muzikale uitstapjes keert k.d. lang met Sing It Loud terug in Nashville, maar gelukkig is het geen plaat met aalgladde Nashville contemporary countrymuziek geworden. Sing It Loud is een opvallend ontspannen klinkende plaat. Dit is grotendeels de verdienste van de keuze om de warme stem van k.d. lang voor de afwisseling eens niet te omgeven met een overdaad aan strijkers. Op Sing It Loud laat de Canadese zangeres zich begeleiden door een vaste band, The Siss Boom Bang. Het is een band die lekker losjes speelt en dat komt de kwaliteit van de muziek van k.d. lang zeer ten goede. Ook in productioneel opzicht klinkt Sing It Loud anders dan de meeste van zijn voorgangers. Waar het polijstkwastje op haar vorige platen overuren maakte, heeft Sing It Loud een natuurlijk geluid waaraan niet al te veel gesleuteld lijkt. Het is een geluid dat onmiskenbaar countryinvloeden bevat, al is het maar vanwege de prominente rol voor de banjo en de pedal steel, maar het is eerder alternatieve country dan de country die de kassa over het algemeen doet rinkelen in Nashville. Op Sing It Loud werkt k.d. lang samen met multi-instrumentalist Joe Pisapia, die ook een stevige vinger in de pap had bij de productie en bovendien meeschreef aan bijna alle songs. Het levert een plaat op die aangenaam vermaakt met muziek die naast countryinvloeden ook invloeden uit de blues, jazz en pop bevat en zelfs een vleugje Latin niet schuwt. Het is muziek die het uitstekend zal doen in gezelschap op de achtergrond, op een lome zondagmorgen of bij een fles wijn in de kleine uurtjes, maar het is absoluut muziek die meer doet dan alleen vermaken. The Siss Boom Bang blijkt een buitengewoon competent spelende band en met name het gitaarwerk is van hoog niveau. Verder is er de nog altijd prachtige stem van k.d. lang, die gedurende de jaren alleen maar aan warmte en kracht lijkt te hebben gewonnen. Waar de uitzonderlijk goede stem van k.d. lang haar vorige platen steeds wist te redden van de ondergang, is het op Sing It Loud de slagroom op de taart. Met name in de wat gevoeligere tracks staat de stem van k.d. lang garant voor heel veel kippenvel, maar ook in de wat lichtvoetigere tracks heeft de kwaliteit van de vocalen een duidelijke meerwaarde. k.d. lang manifesteerde zich in het verleden niet altijd even nadrukkelijk als songwriter (ze maakte niet voor niets meerdere platen met louter covers), maar samen met Joe Pisapia heeft ze een aantal bijzonder sterke songs gepend, die eigenlijk niet onder doen voor de enige cover op deze plaat; een buitengewoon gloedvolle bewerking van Heaven van Talking Heads. Al met al een opvallend sterke plaat van een zangeres die nog altijd behoort tot de allerbesten. Erwin Zijleman
Het is misschien wat kort door de bocht, maar wanneer ik denk aan k.d. lang, denk ik aan een zangeres van absolute wereldklasse die vooral hele middelmatige platen heeft gemaakt. Persoonlijk vind ik haar cd’s met uitsluitend covers (Drag uit 1997 en Hymns Of The 49th Parallel uit 2004) nog het beste, maar ook op deze platen valt wel wat aan te merken. Ook haar nieuwe plaat, Sing It Loud, is nog net wat te wisselvallig om de plaat uit te roepen tot een meesterwerk, maar persoonlijk vind ik het k.d. lang’s beste plaat met eigen materiaal tot dusver en bovendien een plaat die in positieve zin opvalt binnen het aanbod van het moment. Na de nodige muzikale uitstapjes keert k.d. lang met Sing It Loud terug in Nashville, maar gelukkig is het geen plaat met aalgladde Nashville contemporary countrymuziek geworden. Sing It Loud is een opvallend ontspannen klinkende plaat. Dit is grotendeels de verdienste van de keuze om de warme stem van k.d. lang voor de afwisseling eens niet te omgeven met een overdaad aan strijkers. Op Sing It Loud laat de Canadese zangeres zich begeleiden door een vaste band, The Siss Boom Bang. Het is een band die lekker losjes speelt en dat komt de kwaliteit van de muziek van k.d. lang zeer ten goede. Ook in productioneel opzicht klinkt Sing It Loud anders dan de meeste van zijn voorgangers. Waar het polijstkwastje op haar vorige platen overuren maakte, heeft Sing It Loud een natuurlijk geluid waaraan niet al te veel gesleuteld lijkt. Het is een geluid dat onmiskenbaar countryinvloeden bevat, al is het maar vanwege de prominente rol voor de banjo en de pedal steel, maar het is eerder alternatieve country dan de country die de kassa over het algemeen doet rinkelen in Nashville. Op Sing It Loud werkt k.d. lang samen met multi-instrumentalist Joe Pisapia, die ook een stevige vinger in de pap had bij de productie en bovendien meeschreef aan bijna alle songs. Het levert een plaat op die aangenaam vermaakt met muziek die naast countryinvloeden ook invloeden uit de blues, jazz en pop bevat en zelfs een vleugje Latin niet schuwt. Het is muziek die het uitstekend zal doen in gezelschap op de achtergrond, op een lome zondagmorgen of bij een fles wijn in de kleine uurtjes, maar het is absoluut muziek die meer doet dan alleen vermaken. The Siss Boom Bang blijkt een buitengewoon competent spelende band en met name het gitaarwerk is van hoog niveau. Verder is er de nog altijd prachtige stem van k.d. lang, die gedurende de jaren alleen maar aan warmte en kracht lijkt te hebben gewonnen. Waar de uitzonderlijk goede stem van k.d. lang haar vorige platen steeds wist te redden van de ondergang, is het op Sing It Loud de slagroom op de taart. Met name in de wat gevoeligere tracks staat de stem van k.d. lang garant voor heel veel kippenvel, maar ook in de wat lichtvoetigere tracks heeft de kwaliteit van de vocalen een duidelijke meerwaarde. k.d. lang manifesteerde zich in het verleden niet altijd even nadrukkelijk als songwriter (ze maakte niet voor niets meerdere platen met louter covers), maar samen met Joe Pisapia heeft ze een aantal bijzonder sterke songs gepend, die eigenlijk niet onder doen voor de enige cover op deze plaat; een buitengewoon gloedvolle bewerking van Heaven van Talking Heads. Al met al een opvallend sterke plaat van een zangeres die nog altijd behoort tot de allerbesten. Erwin Zijleman