John Hiatt - Dirty Jeans And Mudslide Hymns
Rootsmuzikanten komen dit jaar wat eerder uit hun zomerslaap dan de meeste andere muzikanten. Waar het aantal nieuwe releases nog altijd beperkt is, duikt immers wel de ene na de andere mooie rootsplaat op. Hieronder Dirty Jeans And Mudslide Hymns; als ik goed geteld heb al weer de 20e studioplaat van John Hiatt. John Hiatt draait inmiddels al bijna 40 jaar mee en heeft in al die jaren een bijzonder fraai oeuvre opgebouwd. Hiatt kwam wat langzaam op gang in de jaren 70, schudde in de jaren 80 het ene na het andere meesterwerk uit zijn mouw, maakte (net als bijvoorbeeld Bruce Springsteen) geen fatsoenlijke plaat in de jaren 90 en begon (wederom net als Bruce Springsteen) herboren aan het nieuwe millennium. Sinds Crossing Muddy Waters uit 2000 maakte John Hiatt nog vijf prima studioplaten, die nu worden gevolgd door het ook weer uitstekende Dirty Jeans And Mudslide Hymns. Het is bijna saai hoe constant het werk van John Hiatt de afgelopen jaren is, maar in muzikaal opzicht is ook Dirty Jeans And Mudslide Hymns gelukkig weer bijzonder opwindend. Op zijn nieuwe plaat werkt John Hiatt met producer Kevin Shirley; een producer met een hardrock en progrock verleden. Kevin Shirley heeft Dirty Jeans And Mudslide Hymns voorzien van een lekker vol geluid, maar verder is John Hiatt gelukkig John Hiatt gebleven. Ook Dirty Jeans And Mudslide Hymns is weer een plaat waarop John Hiatt bijna achteloos de ene na de andere prachtsong uit de hoge hoed tovert. De plaat opent met een track waarin de Amerikaan op indrukwekkende wijze Neil Young & The Crazy Horse naar de kroon steekt, maar hierna volgt de vertrouwde combinatie van de uit duizenden herkenbare en steeds weer hemeltergend mooie John Hiatt ballads en degelijke rootrock songs met invloeden uit de folk, blues en country. Dirty Jeans And Mudslide Hymns klinkt met name door de vol klinkende productie van Kevin Shirley wat minder sober dan laatste paar platen van John Hiatt en dat bevalt me wel. Snarenwonder Doug Lancio krijgt net wat meer ruimte dan voorheen en benut deze optimaal met prachtig gitaarwerk en hoogstandjes op diverse andere snareninstrumenten. De tand des tijd begint zo langzamerhand vat te krijgen op de schuurpapieren strot van John Hiatt, maar wat mij betreft gaat hij alleen maar beter zingen. Net als de al twee maal genoemde Bruce Springsteen, is John Hiatt een meester in het schrijven van songs waarin op zich geen opzienbarende dingen gebeuren, maar die uiteindelijk toch net wat beter blijken dan die van de concurrentie. Dirty Jeans And Mudslide Hymns staat vol met dit soort songs, waaronder een aantal die kunnen worden geschaard onder het beste dat John Hiatt tot dusver heeft gemaakt. John Hiatt wordt volgend jaar 60, maar steekt in muzikaal opzicht in de vorm van zijn leven. Dirty Jeans And Mudslide Hymns is de zoveelste parel in het oeuvre van één van de grootheden uit de geschiedenis van de rootsmuziek. Verplichte kost voor de liefhebber. Erwin Zijleman
Rootsmuzikanten komen dit jaar wat eerder uit hun zomerslaap dan de meeste andere muzikanten. Waar het aantal nieuwe releases nog altijd beperkt is, duikt immers wel de ene na de andere mooie rootsplaat op. Hieronder Dirty Jeans And Mudslide Hymns; als ik goed geteld heb al weer de 20e studioplaat van John Hiatt. John Hiatt draait inmiddels al bijna 40 jaar mee en heeft in al die jaren een bijzonder fraai oeuvre opgebouwd. Hiatt kwam wat langzaam op gang in de jaren 70, schudde in de jaren 80 het ene na het andere meesterwerk uit zijn mouw, maakte (net als bijvoorbeeld Bruce Springsteen) geen fatsoenlijke plaat in de jaren 90 en begon (wederom net als Bruce Springsteen) herboren aan het nieuwe millennium. Sinds Crossing Muddy Waters uit 2000 maakte John Hiatt nog vijf prima studioplaten, die nu worden gevolgd door het ook weer uitstekende Dirty Jeans And Mudslide Hymns. Het is bijna saai hoe constant het werk van John Hiatt de afgelopen jaren is, maar in muzikaal opzicht is ook Dirty Jeans And Mudslide Hymns gelukkig weer bijzonder opwindend. Op zijn nieuwe plaat werkt John Hiatt met producer Kevin Shirley; een producer met een hardrock en progrock verleden. Kevin Shirley heeft Dirty Jeans And Mudslide Hymns voorzien van een lekker vol geluid, maar verder is John Hiatt gelukkig John Hiatt gebleven. Ook Dirty Jeans And Mudslide Hymns is weer een plaat waarop John Hiatt bijna achteloos de ene na de andere prachtsong uit de hoge hoed tovert. De plaat opent met een track waarin de Amerikaan op indrukwekkende wijze Neil Young & The Crazy Horse naar de kroon steekt, maar hierna volgt de vertrouwde combinatie van de uit duizenden herkenbare en steeds weer hemeltergend mooie John Hiatt ballads en degelijke rootrock songs met invloeden uit de folk, blues en country. Dirty Jeans And Mudslide Hymns klinkt met name door de vol klinkende productie van Kevin Shirley wat minder sober dan laatste paar platen van John Hiatt en dat bevalt me wel. Snarenwonder Doug Lancio krijgt net wat meer ruimte dan voorheen en benut deze optimaal met prachtig gitaarwerk en hoogstandjes op diverse andere snareninstrumenten. De tand des tijd begint zo langzamerhand vat te krijgen op de schuurpapieren strot van John Hiatt, maar wat mij betreft gaat hij alleen maar beter zingen. Net als de al twee maal genoemde Bruce Springsteen, is John Hiatt een meester in het schrijven van songs waarin op zich geen opzienbarende dingen gebeuren, maar die uiteindelijk toch net wat beter blijken dan die van de concurrentie. Dirty Jeans And Mudslide Hymns staat vol met dit soort songs, waaronder een aantal die kunnen worden geschaard onder het beste dat John Hiatt tot dusver heeft gemaakt. John Hiatt wordt volgend jaar 60, maar steekt in muzikaal opzicht in de vorm van zijn leven. Dirty Jeans And Mudslide Hymns is de zoveelste parel in het oeuvre van één van de grootheden uit de geschiedenis van de rootsmuziek. Verplichte kost voor de liefhebber. Erwin Zijleman