Bijna drie jaar na Wooden Arms komt de Canadese singer-songwriter Patrick Watson eindelijk met een nieuwe plaat. Met Wooden Arms en het in 2006 verschenen Close To Paradise wist Watson zowel de critici als een grote groep muziekliefhebbers aan zich te binden. Hierdoor zijn de verwachtingen met betrekking tot zijn nieuwe plaat Adventures In Your Own Backyard bijna onrealistisch hooggespannen, maar na één keer horen durf ik al wel te concluderen dat Patrick Watson deze verwachtingen met gemak waar gaat maken. Adventures In Your Own Backyard opent met klassiek aandoende pianoklanken en ijle zang, maar aan het eind van de song zorgen strijkers en Mexicaanse trompetten alsnog voor een flinke uitbarsting. De prachtige en vaak bijzonder rijke orkestratie is wat mij betreft hetgeen dat het meest opvalt bij eerste beluistering van Adventures In Your Own Backyard. In de meeste tracks wordt flink uitgepakt, maar hiertegenover staan altijd bijzonder ingetogen en zelfs bijna breekbare passages, wat de plaat flink wat dynamiek geeft. Watson kiest hierbij gelukkig voor steeds andere vormen. De ene keer grijpt hij naar strijkers, de volgende keer naar rammelende percussie of scherpe gitaarlijnen, maar de trukendoos blijft ook wel eens dicht. Ook de stem van Patrick Watson is op Adventures In Your Own Backyard zeer veelzijdig. Zijn stem is in het verleden vooral vergeleken met die van Jeff Buckley, Antony Hegarty en Nick Drake, maar inmiddels heeft Patrick Watson toch vooral een eigen geluid. Watson kan op Adventures In Your Own Backyard zachtjes fluisteren, maar ook flink uithalen, waarbij hij ook de hoge noten fraai weet te raken. Vergeleken met de vorige twee platen laat Adventures In Your Own Backyard de nodige groei horen. Watson heeft de tijd genomen voor zijn vierde plaat (zijn in 2003 verschenen debuut Just Another Ordinary Day werd nauwelijks opgemerkt) en dat is een wijs besluit. Vrijwel alle songs op de nieuwe plaat van Patrick Watson zitten ongelooflijk knap in elkaar en verrassen keer op keer door de bijzondere arrangementen en tempowisselingen. Patrick Watson zoekt op Adventures In Your Own Backyard nadrukkelijk de grenzen op met songs die beginnen bij sobere en intieme folk, maar meer dan eens eindigen bij klassieke muziek, filmmuziek of zelfs bijna kitsch. In tegenstelling als veel van zijn soortgenoten weet Patrick Watson de orkestratie echter goed te doseren. Van overdaad is op Adventures In Your Own Backyard vrijwel nergens sprake, waardoor de schoonheid domineert. Adventures In Your Own Backyard is uiteindelijk niet alleen een plaat vol muzikale hoogstandjes, maar het is ook nog eens een plaat die op de achtergrond heerlijk voortkabbelt, wat gezien alle creatieve uitbarstingen een prestatie van formaat is. Patrick Watson overtreft hierdoor met Adventures In Your Own Backyard zijn vorige twee platen en dat is knap. Heel knap. Schrijf maar alvast op voor de jaarlijstjes. Erwin Zijleman
