Op zaterdag besteed ik inmiddels al enkele weken aandacht aan veelbelovende Amerikaanse rootsmuzikanten die de oversteek naar de Nederlandse podia wagen of een cd hebben gemaakt die ook in Nederland aandacht verdient (de combinatie mag uiteraard ook en verdient zelfs de voorkeur). Lisa Biales is de komende maanden alleen in haar thuisstaat Ohio op het podium te bewonderen, maar haar nieuwe plaat Just Like Honey moet wat mij betreft ook Nederland gaan veroveren. Biales timmert in de Verenigde Staten al een tijdje aan de weg als muzikante en sinds kort ook als actrice (ze heeft een rol in de nieuwe film van Francis Ford Coppola, Twixt), maar de platen die ze voor Just Like Honey heeft gemaakt (bij Cdbaby.com tel ik er een stuk of zes) zijn mij in ieder geval ontgaan. Als ze net zo goed zijn als Just Like Honey heb ik wat gemist, want de nieuwe plaat van Lisa Biales is een hele aangename en overtuigende plaat. De singer-songwriter uit Ohio heeft een voorliefde voor oude blues en maakt daar op Just Like Honey geen geheim van. Veel songs lijken zo weggelopen uit de donkere jaren 20 en 30, herinneren aan zangeressen als Ma Rainey en Odetta en laten horen dat Lisa Biales als blueszangeres kan concurreren met de grote namen in het genre, onder wie uiteraard tijdgenoot Bonnie Raitt (wiens Give It Up op bijzonder fraaie wijze wordt gecoverd op Just Like Honey). Just Like Honey, dat overigens voornamelijk covers bevat, is een ontspannen klinkende plaat waarop vrij losjes wordt gemusiceerd. Dat laatste is in het geval van Lisa Biales geen kritiek, maar juist een aanbeveling. Het geluid dat haar vooral uit het zuiden van de Verenigde Staten afkomstige muzikanten (deels met een goed CV binnen de 70s Southern Rock) neerzetten, klinkt losjes en ontspannen, maar ondertussen is wel iedere noot raak. Dat laatste geldt eigenlijk ook voor de zang van Lisa Biales. Biales heeft een warme en soepele stem die ook de wat donkerdere bluessongs met een glimlach vertolkt, maar bijna achteloos zet ze wel iedere keer het kippenvel op je armen. Door de aangename klanken en de relaxte sfeer is Just Like Honey een plaat die je makkelijk weet te overtuigen, waarna je vanzelf ontdekt hoe goed de muziek van Lisa Biales en haar gelegenheidsband eigenlijk is. Het aanbod binnen de Amerikaanse rootsmuziek is nog altijd zo groot dat het ondoenlijk is om alles te horen dat voorbij komt, maar dit obscure pareltje had ik toch niet graag gemist. Verplichte kost voor liefhebbers van 30s blues, maar ook liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek in de ruimste zin van het woord zijn bij Lisa Biales en het uitstekende Just Like Honey aan het juiste adres. Erwin Zijleman
