De Amerikaanse singer-songwriter Jesca Hoop kan inmiddels al een aantal jaren rekenen op bijzonder positieve recensies en weet zich bovendien gesteund door grote muzikanten als Elbow’s Guy Garvey en levende legende Tom Waits (bij wie Jesca Hoop ooit werkte als kindermeisje). Het bijna drie jaar geleden verschenen Hunting My Dress had eigenlijk de doorbraakplaat van de Amerikaanse singer-songwriter moeten worden, maar waarschijnlijk was haar muziek toch net wat te lastig te doorgronden om een groot publiek aan te spreken. Met The House That Jack Built probeert Jesca Hoop het opnieuw en dit keer schat ik haar kansen iets hoger in. The House That Jack Built is immers een stuk toegankelijker dan zijn twee voorgangers, al maakt Jesca Hoop (gelukkig) nog altijd muziek die zo af en toe flink wat geduld vraagt van de luisteraar. The House That Jack Built is op het eerste gehoor een plaat die op twee gedachten hinkt. Aan de ene kant is Jesca Hoop een bijna ambachtelijke singer-songwriter die mooie folky en bluesy popliedjes maakt, maar aan de andere kant is ze op The House That Jack Built ook niet vies van rijk georkestreerde en geproduceerde pop met flink wat elektronische impulsen. Het contrast tussen de sobere en donkere singer-songwriter muziek en de bijzonder uitbundige electropop met hitpotentie is enorm groot, maar op een of andere manier komt Jesca Hoop er mee weg. Jesca Hoop flirt op The House That Jack Built weliswaar nadrukkelijk met een groot publiek, maar ze blijft ook de eigenzinnige muzikante die ze was op haar vorige twee platen. Zowel de sobere folksongs als de aanstekelijke popsongs (die hier en daar opschuiven in de richting van Bat For Lashes en Florence & The Machine) blijken hierdoor al snel wolven in schaapskleren. Jesca Hoop werkte voor The House That Jack Built met drie verschillende producers, onder wie topproducer Tony Berg, en deze drukken allemaal hun stempel op de plaat. In eerste instantie vond ik de hele uitbundige songs net wat te gewoontjes en koesterde ik met name de meer ingetogen songs op de plaat, maar inmiddels trekken de beide uitersten steeds meer naar elkaar toe en hoor ik subtiliteit in de aanstekelijke pop en avontuur in de op het eerste gehoor hele sobere songs. The House That Jack Built lijkt in eerste instantie vooral een flirt met commercieel succes, maar hoe vaker ik de plaat hoor hoe meer ik er van overtuigd raak dat ook de derde plaat van Jesca Hoop weer een hele eigenzinnige en knap gemaakte plaat is van een van de grootste talenten die momenteel rondloopt in het land der vrouwelijke singer-songwriters. In de recensies van Hunting My Dress werd heel vaak verwezen naar een citaat van Tom Waits waarin hij luisteren naar de muziek van Jesca Hoop vergeleek met ’s nachts zwemmen in een meer. Het volledige citaat luidt als volgt: "Jesca Hoop's music is like a four-sided coin. She is an old soul, like a black pearl, a good witch or a red moon. Her music is like going swimming in a lake at night". Het is een citaat dat perfect past bij de fraaie uitersten die de Amerikaanse op The House That Jack Built presenteert. Erwin Zijleman
