Het uit Manchester afkomstige Elbow heeft inmiddels vijf prachtige platen op haar naam staan, waarvan met name de laatste twee (The Seldom Seen Kid uit 2008 en Build A Rocket Boys! uit 2011) in flink wat jaarlijstjes opdoken. Persoonlijk koester ik vooral The Seldom Seen Kid als één van de beste platen van het afgelopen decennium, maar ook met de andere vier platen van de band is helemaal niets mis. Op de nieuwe plaat van de band zullen we nog wel even moeten wachten (Build A Rocket Boys! is pas een jaar oud en Elbow behoort zeker niet tot de meest productieve bands van het moment), maar om dit net wat makkelijker te maken is deze week de verzamelaar Dead In The Boot (een verwijzing naar de titel van de band’s debuut Asleep In The Back) verschenen. Dead In The Boot verzamelt niet het bekende werk van de band, maar verzamelt alle B-kantjes die Elbow tot dusver uitbracht. Een verzameling B-kantjes is lang niet altijd interessant, maar past als je het mij vraagt uitstekend bij een band als Elbow. In de jaren 60, 70 en 80 was de B-kant van een single de aangewezen plek om eens lekker te experimenteren en dat is precies wat Elbow doet op de tracks op Dead In The Boot. Dat betekent overigens niet dat de songs op Dead In The Boot heel ver verwijderd zijn van de songs op de reguliere platen van Elbow, want ook op deze platen kiest de band maar zelden voor de makkelijkste weg. Net als al het andere werk van Elbow roept ook Dead In The Boot bij mij weer associaties op met de briljante platen die Peter Gabriel aan het begin van de jaren 80 maakte, maar zo langzamerhand is uiteraard ook wel sprake van een typisch Elbow geluid. De meeste songs op Dead In The Boot zijn stemmig en ingetogen (het Tom Waits achtige McGreggor is eigenlijk de enige uitzondering), maar een ieder die de platen van Elbow kent weet dat dit zo nu en dan flink om kan slaan en dat gebeurt dan ook op Dead In The Boot. Dead In The Boot is hierdoor een groot deel van de tijd een plaat waarbij het lekker wegdromen is, maar dat je op een gegeven moment ruw wordt wakker geschud is zeker. De songs op Dead In The Boot bestrijken het grootste deel van de carrière van Elbow en laten mooi horen hoe de band zich de afgelopen 12 jaar heeft ontwikkeld tot één van de interessantste bands die de Britse muziek scene rijk is. Wanneer je geen van de tracks kent (en dat was voor mij het geval) laat Dead In The Boot zich beluisteren als een gloednieuwe Elbow plaat en het is er als je het mij vraagt één die zich kan meten met de rest. Het als een tussendoortje aangekondigde Dead In The Boot is hierdoor stiekem veel meer dan slechts een tussendoortje, maar een volwaardige Elbow plaat. In een tijd waarin meevallers bijzonder schaars zijn, is dit een cadeautje wat niemand kan of mag laten liggen. Ik heb de plaat inmiddels innig omarmd en denk voorlopig niet aan los laten. Erwin Zijleman
