Electric Light Orchestra - Mr. Blue Sky: The Very Best Of Electric Light Orchestra

Ik verbaas me er vaak over dat muziek die ik minstens een jaar of 25 niet meer gehoord heb, noot voor noot in mijn hoofd blijkt te zitten. Het overkwam me dit weekend met Mr. Blue Sky: The Very Best Of Electric Light Orchestra. De muziek van de band is voor mij niet eens een jeugdzonde, want zelfs in de tijd dat ik niet vies was van pompeuze symfonische rockmuziek ging de muziek van de band rond Jeff Lynne me over het algemeen toch net wat te ver, zeker toen de band halverwege de jaren 70 opzichtig ging flirten met invloeden uit de disco. Desondanks heb ik de hits van Electric Light Orchestra kennelijk noot voor noot opgeslagen, want tracks als Mr. Blue Sky, Evil Woman, Strange Magic, Turn To Stone, Livin’ Thing, Can’t Get It Out Of My Head en zelfs het destijds verafschuwde Don’t Bring Me Down kon ik bij beluistering van Mr. Blue Sky: The Very Best Of Electric Light Orchestra bijna noot voor noot meezingen. Bij beluistering vielen me twee dingen op. Allereerst dat de Beatlesque popliedjes van E.L.O. veel beter zijn dan in mijn herinnering (met name Livin' Thing en Strange Magic vind ik prachtig) en ten tweede dat mijn geheugen me toch wat in de steek leek te laten, want allerlei kleine dingetjes klopten niet. Na het doorlezen van het boekje bij Mr. Blue Sky weet ik dat er met mijn geheugen niets mis is. Jeff Lynne heeft alle tracks op Mr. Blue Sky immers opnieuw opgenomen. Hij blijft over het algemeen heel dicht bij de originelen, maar wijkt en hier en daar toch ook iets af. Mr. Blue Sky is daarom niet alleen een fraai klinkende verzamelaar, maar ook een boeiende herinterpretatie van het werk van een band die door teveel muziekliefhebbers niet op de juiste waarde wordt geschat. Zelf ben ik sinds de hernieuwde kennismaking met de muziek van Electric Light Orchestra onder de indruk van de wijze waarop de verzorgde popliedjes van E.L.O. de tand des tijd hebben doorstaan en zeker van plan om nog eens goed in de archieven van de band te duiken. Mr. Blue Sky is met 12 tracks immers geen hele complete verzamelaar van een band die uiteindelijk een jaar of twintig bestond en meer dan 20 hits afleverde. Mr. Blue Sky is daarom uiteindelijk vooral een interessante reis terug in de tijd met een eigenwijs eigentijds tintje. Liefhebbers van Beatlesque popliedjes hebben E.L.O. vanwege de wel erg overdadige instrumentatie en arrangementen vaak genegeerd, maar moeten toch eens gaan luisteren naar Mr. Blue Sky: The Very Best Of Electric Light Orchestra. Mogelijk valt het kwartje, net als bij mij, alsnog. Erwin Zijleman