Donald Fagen heeft een bijzonder imposante carrière achter zich. Samen met Walter Becker leverde hij tussen 1972 en 1980 zeven onbetwiste klassiekers af met de gezamenlijke band Steely Dan. Can't Buy A Thrill (1972), Countdown To Ecstasy (1973), Pretzel Logic (1974), Katy Lied (1975), The Royal Scam (1976), Aja (1977) en Gaucho (1980) waren hun tijd vele jaren vooruit en hebben na al die jaren nog niets van hun glans verloren. Ik zet ze nog met enige regelmaat op en het is altijd weer genieten. Na het uit elkaar vallen van Steely Dan nam Donald Fagen de tijd voor zijn Nightfly trilogie. Met name The Nightfly uit 1982 kan zich meten met de klassiekers van Steely Dan, maar na het net wat mindere Kamakiriad uit 1993 was ook het in 2006 verschenen Morph The Cat weer zeer de moeite waard. In de tussentijd maakte Fagen samen met Walter Becker ook nog twee uitstekende comeback platen met Steely Dan (Two Against Nature uit 2000 en Everything Must Go uit 2003). Na een dozijn platen dat het predicaat meesterwerk verdient, valt het niet mee om nog een plaat af te leveren die er echt toe doet, maar Donald Fagen lijkt er geen enkele moeite mee te hebben. Ook met het nu verschenen Sunken Condos levert de Amerikaan immers weer een plaat af die niet onder doet voor al het moois dat hij de afgelopen 40 jaar al heeft gemaakt. Sunken Condos sluit voor een belangrijk deel aan op de muziek die Fagen samen met Walter Becker en in zijn uppie maakte. Ook op zijn nieuwe plaat maakt Fagen weer bijzonder lekker in het gehoor liggende muziek met vooral invloeden uit de pop, jazz en soft rock. Het is muziek die niet alleen lekker in het gehoor ligt, maar ook buitengewoon knap in elkaar steekt. Fagen is een enorme perfectionist en dat is te horen, zeker nu hij in tegenstelling tot in het verleden de beschikking heeft over hoogstaande technologie (het blijft een raadsel hoe Steely Dan haar platen in de jaren 70 zo perfect liet klinken). Sunken Condos sluit door het inmiddels bekende geluid en de hoogstaande kwaliteit naadloos aan op de platen die Fagen tot dusver heeft afgeleverd, maar voegt toch ook weer nieuwe elementen toe aan zijn muziek. Sunken Condos is funkier dan de muziek die we van de Amerikaan gewend zijn en ik moet zeggen dat het erg lekker klinkt. Sunken Condos is een plaat die het uitstekend doet op de achtergrond, maar pas wanneer je met heel veel aandacht naar de plaat luistert hoor je alle fraaie details. Omdat je steeds weer nieuwe dingen hoort groeit de plaat voorlopig ook nog wel even door. Wat mij betreft is het stapeltje klassiekers dat Donald Fagen op zijn naam heeft staan wederom een stukje groter geworden; ook Sunken Condos kan zich immers meten met de klassiekers van Steely Dan en de klassiekers uit zijn solo oeuvre. Sunken Condos is buitengewoon aangename hogeschoolmuziek; het is nog altijd een even unieke als onweerstaanbare combinatie. Erwin Zijleman
