Eerder dit jaar bracht Neil Young al een plaat uit met zijn band Crazy Horse. Er werd lange tijd met hooggespannen verwachtingen uitgekeken naar Americana, maar het bleek uiteindelijk een bittere pil; iets wat overigens voor wel meer platen die Neil Young de afgelopen decennia uitbracht geldt. Een paar maanden na de bittere pil van Americana ligt er een nieuwe pil van Neil Young en Crazy Horse op ons te wachten en dit keer gaat het om een psychedelische pil. Psychedelic Pill bestaat uit twee cd’s en bevat in totaal negen tracks die bij elkaar opgeteld zo’n anderhalf uur duren. Hieronder tracks van bijna een half uur en ruim een kwartier, maar ook een aantal songs van rond de drie minuten. Psychedelic Pill is gelukkig een stuk beter te verdragen dan Americana, maar het is zeker geen lichte kost. Zoals we van de platen met Crazy Horse gewend zijn, pakt Neil Young flink uit op de gitaar. De psychedelisch getinte songs zijn voorzien van flink wat gitaargeweld en gitaarsolo’s die lang aanhouden. Daar moet je tegen kunnen, maar ik moet zeggen dat ik het nog altijd prachtig vind. Neil Young maakte op Americana nog een weinig geïnspireerde indruk, maar klinkt op Psychedelic Pill bijzonder gedreven. De twee schijven van Psychedelic Pill hadden net zo makkelijk een aantal decennia geleden gemaakt kunnen zijn, maar de gitaarmuziek van Neil Young en zijn band heeft nog niets van zijn charme, kracht en glans verloren. Het maakt van Psychedelic Pill een heftig en hallucinaties opwekkend pilletje. Hoewel ik normaal gesproken niet zo’n liefhebber ben van hele lange tracks, vind ik de twee hele lange tracks op de plaat het mooist. Het gitaarwerk is om van te watertanden, Neil Young en Crazy Horse verrassen met mooie koortjes en de songs hebben ondanks het spetterende en breed uitwaaiende gitaarwerk wel degelijk een kop en een staart. Anderhalf uur Neil Young en Crazy Horse leek me op voorhand wat veel van het goede, maar de 9 songs op de plaat zijn voorbij voor je er erg in hebt en smaken ook na enkele keren horen nog naar meer. Het oeuvre van Neil Young is sinds de jaren 90 uiterst wisselvallig, maar zo af en toe maakt hij nog een plaat die er echt toe doet. Psychedelic Pill is er wat mij betreft zo een. Het is een plaat die voortborduurt op oud werk dat Neil Young met Crazy Horse maakte, maar het is ook een plaat die invloeden uit het heden verwerkt. In combinatie met de voor Neil Young begrippen goede zang en de hier en daar boeiende teksten levert het een plaat op die geen enkele Neil Young fan mag missen, maar ook iedereen die met een brede boog om het werk van de Canadees heen loopt zou op Psychedelic Pill best wel eens wat van zijn gading kunnen vinden. Een mooiere revanche voor het bloedeloze Americana hadden we ons niet kunnen wensen. Erwin Zijleman
