Met de dood van drummer John Bonham kwam in december 1980 een einde aan het bestaan van Led Zeppelin. De band die tussen 1969 en 1975 de rockmuziek definitief veranderde was sinds de opkomst van de punk in de tweede helft van de jaren 70 al zwaar van de leg, maar kwam de dood van haar drummer nooit meer te boven. Decennia lang werd er geschreeuwd om een reünie van led Zeppelin, maar meer dan een samenwerking tussen zanger Robert Plant en gitarist Jimmy Page leek er niet in te zitten. Tot de avond van 10 december 2007. Als eerbetoon aan hun overleden platenbaas Ahmet Ertegun stonden de drie nog in leven zijnde leden van Led Zeppelin, naast Robert Plant en Jimmy Page ook bassist John Paul Jones, op het podium van de O2 Arena in Londen en nam John Bonham’s zoon Jason plaats achter de drumkit. Naar verluid probeerden ongeveer 20 miljoen mensen een kaartje voor het concert te bemachtigen; nog altijd goed voor het Guinness Book Of Records. Uiteindelijk konden slechts zo’n 20.000 mensen het voor eenmaal herenigde Led Zeppelin aan het werk zien tijdens een volgens de overlevering memorabel concert. Hoe memorabel het concert daadwerkelijk was kunnen we 5 jaar na dato dan eindelijk met eigen ogen zien, want de al jaren geleden aangekondigde box-set Celebration Day ligt nu in de winkel. Celebration Day verschijnt in een aantal versies, maar omdat de prijsverschillen niet overdreven groot zijn, zou ik gaan voor de meest complete versie die bestaat uit 2 cd’s en 2 DVD’s. Op de eerste DVD zien we het complete concert. Het is allemaal smaakvol gefilmd en het geluid is prima. Ik heb meestal zelf niet het geduld om een concertfilm helemaal uit te zitten, maar het reünie concert van één van de grote bands uit de geschiedenis van de rockmuziek moet je minstens eenmaal gezien hebben. Ook de bonus DVD met een documentaire over de voorbereiding en de repetities is zeker de moeite waard, al is het maar om eens te zien wat er komt kijken bij een concert van deze omvang. De hoofdmoot bestaat voor mij echter toch uit de twee cd’s met de audio opnamen van het concert. Natuurlijk is de tracklist niet helemaal onomstreden en natuurlijk hoor je hier en daar dat de heren inmiddels op leeftijd zijn, maar is dat erg? Persoonlijk vind ik van niet. De 2007 editie van Led Zeppelin klinkt in ieder geval een stuk geïnspireerder dan de band in de laatste jaren van haar bestaan (vergelijk het maar eens met het zouteloze Knebworth concert uit 1979 dat deels is te zien op DVD uit 2003). Wanneer je Celebration Day vergelijkt met Led Zeppelin in haar beste dagen klinkt het allemaal wat minder rauw en explosief, maar hier en daar is de wat subtielere invulling prachtig. Een band op leeftijd herken je over het algemeen het best aan de zanger. Het bereik van Robert Plant is inderdaad een stuk kleiner dan in zijn jongere jaren, maar persoonlijk vind ik Plant op Celebration Day geweldig zingen. Als ik moet kiezen tussen de live-plaat die Led Zeppelin in de jaren 70 uitbracht (The Song Remains The Same) en Celebration Day kies ik absoluut voor de laatste. Het moet genoeg zeggen over de kwaliteit van Celebration Day. In 2007 probeerden 20 miljoen mensen een kaartje voor Celebration Day te bemachtigen, maar viel slechts 0,1 procent in de prijzen. Vijf jaar later is Celebration Day gelukkig binnen ieders bereik. Erwin Zijleman
