Het mooiste Sinterklaas cadeau komt dit jaar niet van de man uit Spanje, maar van een lezer van deze BLOG (bedankt Theo!). Deze lezer wees me een aantal maanden geleden al op het debuut van de Schotse band Snowgoose, maar op een of andere manier kreeg ik de plaat maar niet in handen. Toen dat eindelijk was gelukt was ik ook direct om, want Harmony Springs van Snowgoose is, zeker als je van Britse folk houdt, een plaat om te koesteren. Persoonlijk hou ik zeer van Britse folk en dan vooral van Britse folkrock bands uit de jaren 60 en 70 als Pentangle, Steeleye Span en Fairport Convention. Met name met deze laatste band heeft Snowgoose flink wat raakvlakken. Dat ligt voor een belangrijk deel aan de prachtige vocalen van zangeres Anna Sheard, die hier en daar wel wat doen denken aan die van de legendarische Sandy Denny, maar ook het fraaie gitaarwerk en de stemmige klanken, het vleugje psychedelica en de heldere productie doen met enige regelmaat aan Fairport Convention denken. Harmony Springs van Snowgoose is een tijdloze folk plaat, die ook best aan het begin van de jaren 70 had kunnen worden gemaakt, maar gedateerd klinkt het geen moment. Snowgoose maakt prachtige stemmige muziek, die ongeveer dezelfde uitwerking heeft als een open haard. Het voelt direct aangenaam, maar de intense warmte moet dan nog komen. Ik was zoals gezegd direct overtuigd van de kwaliteiten van de band uit Glasgow, maar Harmony Springs is ook een plaat die de tijd moet krijgen om te groeien. In eerste instantie vond ik Harmony Springs mooi maar nog niet direct opzienbarend, maar inmiddels hoor ik steeds meer moois op het debuut van de Schotse band. Snowgoose houdt zich in grote lijnen keurig aan de conventies van de Britse folkrock uit de jaren 70, maar verdient een tien voor de uitvoering. De instrumentatie is rijk en veelkleurig en altijd warm en sfeervol. Het biedt het perfecte decor voor de prachtige zang van Anna Sheard. Dat ik haar hierboven heb vergeleken met Sandy Denny is al veelzeggend, maar de Schotse zangeres beschikt ook zeker over een eigen geluid, dat net zo warm klinkt als de stemmige klanken op Harmony Springs; iets wat nog eens wordt verstrekt door de meerstemmige achtergrondvocalen. Zeker wanneer je Harmony Springs wat vaker hebt gehoord blijkt het een heerlijke zwoele en lekker afwisselende plaat die steeds weer net wat andere dingen laat horen en die hierdoor avontuurlijker blijkt dan je op het eerste gehoor zult vermoeden. Hier en daar schuift het zelfs voorzichtig op in de richting van stadgenoten Belle & Sebastian, al blijft Snowgoose de licht psychedelische folkrock uit de jaren 70 altijd trouw. Harmony Springs is een eersteklas feelgood plaat die voorlopig alleen maar mooier wordt. De liefhebbers die hem al maanden in huis hebben scharen het debuut van de Schotten onder de jaarlijstjesplaten. Ik zou niet eens gek opkijken als Snowgoose over een week of twee ook mijn jaarlijstje weet te halen. Erwin Zijleman
