Neko Case - The Worse Things Get, The Harder I Fight, The Harder I Fight, The More I Love You

Na een afwezigheid van ruim vier jaar keert Neko Case terug aan het front. Haar zevende plaat heeft een opvallend lange titel mee gekregen en de titel is zeker niet het enige onderdeel van de plaat dat groots wordt aangepakt. The Worse Things Get, The Harder I Fight, The Harder I Fight, The More I Love You (!) is een plaat die opvalt door een veelheid aan invloeden, lekker volle arrangementen en een hele batterij aan gastmuzikanten (onder wie leden van Calexico, My Morning Jacket, Los Lobos en The New Pornographers; de band die Neko Case geruime tijd tot haar vaste leden mocht rekenen). Bij een zo vol klinkende plaat ligt overdaad op de loer en overdaad schaadt, ook in de popmuziek. Ik kan me goed voorstellen dat Neko Case fans van het eerste uur de plaat soms wat te veel van het goede vinden, maar persoonlijk kan ik The Worse Things Get, The Harder I Fight, The Harder I Fight, The More I Love You, vanaf nu The Worse Things Get.., zeker na enige gewenning wel waarderen. In muzikaal opzicht schiet het alle kanten op. Van rootsy popmuziek naar aanstekelijke powerpop, van ingetogen luisterliedjes naar uit de speakers knallende rock en van toegankelijke pop tot dampende soul. Door het grote aantal muzikanten en het bijbehorende aantal instrumenten klinkt het vaak behoorlijk overweldigend, maar The Worse Things Get.. bevat ook een aantal behoorlijk ingetogen tracks. Het vereist een kundige producer om zoveel invloeden en instrumenten in goede banen te leiden en toch wel enigszins tot mijn verbazing heeft Neko Case deze taak zelf op zich genomen. Het resultaat verdient veel lof, want het uit vele lagen bestaande The Worse Things Get.. klinkt echt fantastisch. Ondanks het volle geluid staat de stem van Neko Case helder en centraal in de mix en dat is een wijs besluit. De krachtige en soulvolle stem van Neko Case was op al haar vorige platen haar sterkste wapen en ook op The Worse Things Get.. is dit het geval. Neko Case klinkt nog altijd als een vocale erfgenaam van Patsy Cline, Dusty Springfield en Mavis Staples, maar ik hoor dit keer ook wel wat van Sandy Denny en Kirsty MacColl. Als het met de instrumentatie, productie en vocalen wel goed zit, komt het uiteindelijk neer op de songs en ook hierop valt niets aan te merken. Neko Case ging de afgelopen langs diepe dalen door een aantal sterfgevallen in haar directe omgeving en dat hoor je terug in de songs, die vrijwel allemaal een bijzondere lading bevatten. Het is deze lading die de plaat een bijzondere sfeer geeft. Dat hoorde ik zeker niet bij de eerste paar keren dat ik de plaat hoorde, toen ik vooral onder de indruk was van het overweldigende geluid van de plaat. The Worse Things Get.. is daarom absoluut een groeiplaat en verdient de kans om te groeien, ook wanneer de plaat bij eerste beluistering wat te zwaar op de maag lijkt te liggen. Erwin Zijleman