Prefab Sprout - Crimson/Red

Het is volgend jaar al weer 30 jaar geleden dat Prefab Sprout debuteerde met Swoon. Swoon was zeker geen meesterwerk, maar het was wel een plaat die deed vermoeden dat we nog veel moois zouden gaan horen van Prefab Sprout. Nauwelijks een jaar later lag Steve McQueen in de winkel en had Prefab Sprout één van de beste popplaten aller tijden afgeleverd. Het is een plaat die de band rond voorman Paddy McAloon nooit meer zou overtreffen, maar nog wel meerdere malen zou benaderen (ook From Langley Park To Memphis schaar ik onder mijn favoriete platen uit de 80s). Na het eveneens geweldige Jordan: The Comeback uit 1990 zakte de productiviteit van Prefab Sprout flink in en moesten we het lange tijd doen met twee net wat mindere platen. In 2009 keerde de band echter op het oude niveau terug met Let’s Change The World With Music, dat achteraf vrijwel gelijktijdig met Jordan: The Comeback bleek opgenomen. Het na een stilte van vier jaar verschenen Crimson/Red bevat wel echt nieuw materiaal, al grijpt Paddy McAloon ook op de nieuwe plaat nadrukkelijk terug op het uit duizenden herkenbare en nog altijd onweerstaanbare geluid van Steve McQueen en From Langley Park To Memphis. Op Crimson/Red prijkt de naam van Prefab Sprout, maar feitelijk is het een soloplaat van Paddy McAloon, deels noodgedwongen omdat McAloon door ernstige problemen met zijn gehoor en gezichtsvermogen niet meer in een normale setting kan musiceren. Crimson/Red is als je het mij vraagt een opzienbarende plaat geworden. Paddy McAloon had altijd al het patent op heerlijk in het gehoor liggende maar tegelijkertijd ook bijzonder complexe songs en dit patent wordt ook op Crimson/Red weer breed uitgebuit. Zeker voor iedereen die Prefab Sprout hoog heeft zitten is Crimson/Red een vrijwel onweerstaanbare plaat die je mee terug neemt naar de jaren 80, maar ook laat horen dat de muziek van Prefab Sprout na al die jaren nog niets van zijn kracht en betovering heeft verloren. Paddy McAloon dankt de herkenbaarheid van zijn muziek vooral aan zijn bijzondere stem, maar ook de songs op de platen van Prefab Sprout bevatten een stempel dat eigenlijk alleen maar van Paddy McAloon afkomstig kan zijn. Het prachtig klinkende Crimson/Red is voorzien van overvolle arrangementen, maar van overdaad is nergens sprake. Ieder instrument dat je hoort lijkt functioneel en draagt bij aan de schoonheid van het geluid van Prefab Sprout. Vier jaar concludeerde ik wat voorbarig dat Paddy McAloon nog altijd een meester was in het maken van fantastische popsongs. Dat was misschien nog wat voorbarig, Let’s Change The World With Music bleek immers al heel lang op de plank te liggen, maar met Crimson/Red haal ik vier jaar later alsnog mijn gelijk. Met Crimson/Red heeft Paddy McAloon een plaat gemaakt die herinnert aan de hoogtijdagen van Prefab Sprout. Prachtig voor nostalgische gevoelens, maar het is ook popmuziek van een niveau dat heden ten dage nog steeds maar door heel weinig muzikanten wordt gehaald en garant staat voor constante verleiding en betovering. Ik ben echt verschrikkelijk blij met Crimson/Red van Prefab Sprout en ben vast niet de enige (hoop ik). Erwin Zijleman