Reckless Kelly - Long Night Moon
Deze zaterdag voor de afwisseling eens geen aandacht voor minder bekend talent in het rootssegment, maar aandacht voor een bijna vergeten rootsliefde. Reckless Kelly uit Austin, Texas (oorspronkelijk Bend, Oregon), rekende ik een jaar of tien geleden tot mijn favoriete rootsbands, maar de afgelopen jaren ben ik de band toch wat uit het oog verloren en heb ik eigenlijk alleen Somewhere In Time uit 2010 opgepikt. De plaat die volgde heb ik vervolgens weer gemist, maar de nieuwe plaat van de band, Long Night Moon, vond ik deze week gelukkig weer wel op de mat. Wanneer ik luister naar Long Night Moon, moet ik concluderen dat Reckless Kelly haar wilde haren toch wat is kwijtgeraakt. Bijna helemaal is kwijtgeraakt als ik eerlijk ben. Long Night Moon klinkt een stuk meer ingetogen en vooral ook een stuk gepolijster dan de platen van de band die ik tien jaar geleden met hart en ziel koesterde, maar dat betekent niet dat Reckless Kelly geen goede platen meer maakt. Long Night Moon is een plaat die het waarschijnlijk uitstekend zal doen in de Verenigde Staten (de voorganger scoorde naar verluid flink in de Billboard country charts), maar ook in Nederland verdient Reckless Kelly veel meer aandacht dan de band tot dusver heeft gekregen. Ook in Nederland zijn er immers talloze liefhebbers van mooi verzorgde countryrock en in dit genre behoort Reckless Kelly absoluut tot de smaakmakers. Long Night Moon is een prachtig opgenomen plaat met vooral ingetogen songs, maar Reckless Kelly kan ook nog altijd ontsporen met heerlijk uit de bocht vliegende gitaarsolo’s (al zijn ze dit keer wel zeldzaam). Long Night Moon is een plaat die op een of andere manier niet direct opzien baart. De rootsmuziek van Reckless Kelly ligt heel lekker in het gehoor en klinkt, mede dankzij de inzet van flink wat gastmuzikanten (let op de pedal steel), echt geweldig, maar de songs lijken in eerste instantie vooral netjes binnen de lijnen te kleuren. Dit is deels ook wel het geval, al is het wel kleurwerk van niveau. Aan de andere kant blijft Reckless Kelly toch ook een buitenbeentje in de gladde country kringen waarin het momenteel zo goed schijnt te scoren en maakt het toch net wat rauwere muziek en maakt het deze muziek bovendien met net wat meer passie. Ik was zeker niet direct zo onder de indruk als in het verleden bij een nieuwe plaat van Reckless Kelly, maar op één of andere manier begint Long Night Moon zich inmiddels toch meer op te dringen. Wanneer ik Long Night Moon beoordeel op de onderdelen kan ik concluderen dat het in muzikaal opzicht staat als een huis, dat de zang steeds meer indruk maakt, dat de productie een waar kunststukje is en dat de songs groeien en groeien. Natuurlijk is Reckless Kelly een oude liefde, waardoor ik misschien niet helemaal objectief oordeel, maar ik vind Long Night Moon uiteindelijk een mooie plaat die nog geregeld terug zal komen en ik ook best durf aan te prijzen als een krent uit de pop (want dat is het absoluut). Erwin Zijleman
