Ook op deze laatste zaterdag van 2014 heb ik weer een uiterst aangename plaat in de categorie minder bekend of zelfs miskend talent in het rootssegment in de aanbieding. Het is een categorie die in 2014 een enorme stapel prachtplaten heeft opgeleverd.Of het bij Dave Desmelik nu gaat om onbekend of miskend talent durf ik niet te zeggen, maar feit is dat de Amerikaanse singer-songwriter al bijna 20 jaar aan de weg timmert en inmiddels een zeer respectabel stapeltje platen op zijn naam heeft staan.
Dave Desmelik opereert vanuit Brevard, North Carolina. Het enige interessante dat ik over deze plaats heb kunnen vinden is dat The Hunger Games film in het nabijgelegen natuurpark werd gefilmd, maar Brevard associeer ik vanaf nu ook met prima rootsmuziek.
Het is overigens zeker geen dertien in een dozijn rootsmuziek die Dave Desmelik maakt. De Amerikaanse muzikant uit North Carolina wordt op het Internet niet alleen singer-songwriter maar ook multi-instrumentalist genoemd en waarom dat zo is hoor je direct in de openingstrack. In deze instrumentale openingstrack laat Dave Desmelik horen dat hij geweldig uit de voeten kan op diverse snareninstrumenten, wat buitengewoon fascinerende duels tussen elektrische en akoestische gitaren oplevert.
De aandacht is hiermee getrokken, waarna We Don’t Want A Dying Flame zich ook op singer-songwriter terrein kan begeven. Ook op dit terrein kan Dave Desmelik uitstekend uit de voeten.
Ook in de tweede track worden akoestische gitaren fraai gecombineerd met rauwe elektrische gitaren. Het doet wel wat denken aan het werk van Neil Young in zijn wildste jaren, maar in vocaal opzicht tapt Dave Desmelik uit een ander vaatje. De singer-songwriter uit North Carolina beschikt over een even aangenaam als doorleefd stemgeluid, dat fraai kleurt bij de contrasterende gitaarmuren.
De songs van Dave Desmelik die zijn voorzien van vocalen passen voor een belangrijk deel binnen de conventies van de Amerikaanse folk, maar ze krijgen door de inzet van rauw gitaarwerk een bijzonder eigen geluid. Het is een geluid dat me uitstekend bevalt, want singer-songwriter muziek mag vaak best wat minder ingetogen. Dave Desmelik is bovendien een uitstekend gitarist waardoor zowel in zijn akoestische als zijn elektrische werk veel fraaie details zijn te ontwaren.
Na de bijna zeven minuten durende tweede track was ik eigenlijk al om, maar We Don’t Want A Dying Flame blijft verbazen. Deels met bijzonder inventieve instrumentale intermezzo’s, deels met prachtige rootssongs, die steeds weer net wat anders klinken.
Ik heb normaal gesproken wel wat moeite met instrumentale intermezzo’s, maar op We Don’t Want A Dying Flame van Dave Desmelik hebben ze absoluut meerwaarde. Mijn voorkeur gaat uiteindelijk echter uit naar de meer conventionele rootssongs, die stuk voor stuk over het vermogen beschikken om onder de huid te kruipen en dit in veel gevallen ook doen.
Dat de muziek van Dave Desmelik veel meer aandacht verdient zal inmiddels duidelijk zijn. De Amerikaanse singer-songwriter maakt immers niet alleen rootsmuziek van hoog niveau, maar maakt bovendien rootsmuziek die anders klinkt dan die van zijn soortgenoten en dat blijft in dit genre met veel oog voor traditie bijzonder. Het fenomenale gitaarwerk is de kers op een buitengewoon smakelijke taart. Ga dat horen! Erwin Zijleman
We Don’t Want A Dying Flame van Dave Desmelik ligt niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via bandcamp (https://davedesmelik.bandcamp.com/album/we-dont-want-a-dying-flame) of cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/davedesmelik3).