De recensie van de ruim tweeënhalf jaar geleden verschenen opvolger Boys Don’t Cry werd nauwelijks gelezen, dus ik denk niet dat de Rumer fanclub behoort tot de vaste lezers van deze BLOG.
Ik denk dat het te maken heeft met de timing van de recensie van het debuut van Rumer. Seasons Of My Soul verscheen in Engeland vele maanden voor de Nederlandse release en destijds sprak ook de alternatieve Britse muziekpers nog bijzonder lovend over het debuut van Rumer, die werd onthaald als ware sensatie.
Onlangs verscheen in Engeland de derde plaat van Rumer en ook hier moeten we in Nederland nog een tijdje op wachten (de release staat in Nederland gepland voor februari). Ik denk echter niet dat lezers ook deze keer in grote getalen naar deze BLOG komen om te lezen over Into Colour, want de serieuze muziekpers is inmiddels afgehaakt wanneer het gaat om Rumer en in Nederland moeten we inmiddels ook niet zo heel veel meer hebben van de Brits-Pakistaanse zangeres.
Ik beluister Into Colour inmiddels al een tijdje en moet concluderen dat Rumer op haar derde plaat nog wat meer mainstream of zelfs middle-of-the-road klinkt dan op haar debuut, maar stiekem vind ik de derde van Rumer toch ook wel een lekkere plaat.
Into Colour bevat vooral jazzy popsongs, maar kent ook een aantal uitstapjes richting kitscherige disco. Het is geen muziek waarvoor je de handen van de critici op elkaar krijgt, maar onaangenaam is het zeker niet.
Persoonlijk kan ik bij beluistering van Into Colour van een aantal dingen genieten. Zo zijn de productie en de instrumentatie van hoog niveau, wat er voor zorgt dat Into Colour als een warme deken om je heen valt. De heerlijke stem van Rumer zorgt voor het knisperende houtvuur dat het behaaglijke gevoel compleet maakt.
Natuurlijk is het jammer dat Rumer haar eerste stapjes richting meer alternatieve muziek vaarwel heeft gezegd en nu vol kiest voor muziek voor een groot publiek, maar aan de andere kant beheerst Rumer dit genre als geen ander.
In vocaal opzicht klinkt Rumer nog altijd een combinatie van Karen Carpenter en een willekeurige grote soulzangeres, waardoor ze zowel in gevoelige ballads als meer uptempo songs met disco invloeden uitstekend uit de voeten kan.
Ik ga er van uit dat de meeste lezers van deze BLOG niet uit de voeten zullen kunnen met de derde plaat van Rumer, maar zelf koester ik de plaat als een ‘guilty pleasure’. Zeker laat op de avond is Into Colour een heerlijke plaat met af en toe een wat uitbundiger moment. In muzikaal opzicht misschien erg middle-of-the-road, maar op de vocalen valt maar heel weinig af te dingen. Erwin Zijleman
Into Colour van Rumer verschijnt in Nederland pas in februari, maar de plaat is uiteraard al wel verkrijgbaar via Amazon: http://www.amazon.co.uk/Into-Colour-Rumer/dp/B00NJ4CKXO/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1417269311&sr=8-1&keywords=rumer