Asaf Avidan is een Israëlische muzikant die inmiddels, al dan niet met zijn band The Mojos, al een aantal jaren muziek maakt, maar mij nog niet eerder tot beluistering van zijn platen wist te verleiden.
Nieuwsgierig geworden door de opvallend hoge positie op de rotatielijst van Musicmeter.nl heb ik Gold Shadow toch maar eens een kans gegeven.
Vervolgens heb ik enige tijd getwijfeld tussen de plaat direct weer uit zetten of toch maar verder luisteren. Dat heeft alles te maken met de bijzondere stem van de Israëliër. Asaf Avidan klinkt op het eerste gehoor als Amy Winehouse op één van haar mindere dagen of als Bob Dylan die aan een helium ballon heeft zitten lurken en dat is op zijn minst even wennen.
Ik raad echter iedereen aan om even de tijd te nemen om te wennen aan het bijzondere stemgeluid, want na enige gewenning is er niet zoveel mis met de stem van Asaf Avidan, al blijft de stem moeilijk te rijmen met zijn verschijning.
Ook in muzikaal opzicht zet Asaf Avidan je makkelijk op het verkeerde been. Flink wat tracks lijken, net als de muziek van de eerder genoemde Amy Winehouse, flink te leunen op de muziek van Motown, maar als je wat beter luistert hoor je toch vooral veel andere invloeden. Gold Shadow bestaat voor een deel uit oude soul, maar haakt ook aan bij de platen van Phil Spector, de folk van Bob Dylan, het cabaret uit de jaren 30, onvervalste country, moderne elektronica, rauwe blues, georkestreerde indiepop of noem het maar op. Het is muziek die je even op je in moet laten werken, maar die vervolgens grootse vormen aanneemt.
Ik weet nog goed dat ik bij mijn eerste kennismaking met de muziek van Asaf Avidan en dan met name de eerste kennismaking met zijn stemgeluid, keek alsof ik water zag branden, maar wanneer ik nu luister naar Gold Shadow hoor ik een geweldige zanger, die hier en daar herinnert aan Shirley Bassey. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de songs. Wat in eerste instantie nog simpele deuntjes zijn of beter gezegd lijken, groeit al snel uit tot een serie songs vol diepgang, bezieling en avontuur.
Gold Shadow klinkt aan de ene kant als een volstrekt tijdloze plaat van een aantal decennia geleden, maar aan de andere kant hoor je dingen die alleen maar uit het heden lijken te stammen. Steeds weer kiest Asaf Avidan voor een net wat andere invalshoek en steeds weer zet hij je in eerste instantie op het verkeerde been, om pas bij hernieuwde beluistering te overtuigen.
De ene keer is het aanstekelijk en lichtvoetig, de volgende keer behoorlijk zwaar aangezet en behoorlijk dramatisch, maar altijd weet Asaf Avidan te verrassen met onverwachte wendingen, speelse invloeden of een plotselinge bak emotie die vol over je heen wordt gestort. Het ene moment sta je nog op de dansvloer, het volgende moment doet Asaf Avidan een redelijk geslaagde poging om songwriter Leonard Cohen naar de kroon te steken. Het is illustratief voor de veelzijdigheid en het niveau va deze plaat.
Drie kwartier lang slingert de muziek van Asaf Avidan je alle kanten op, maar uiteindelijk is een diepe buiging op zijn plaats. Wat een mooie en bijzondere, nee unieke plaat. Erwin Zijleman
cd