De Amerikaanse soulzangeres Bettye LaVette werd geboren in Muskegon, Michican, maar verruilde het provinciestadje aan Lake Michigan al op zeer jonge leeftijd voor het destijds volop bloeiende Detroit. In Detroit vond ze emplooi in de eveneens bloeiende muziekindustrie en bracht ze gedurende de jaren 60 en 70 met enige regelmaat redelijk succesvolle soul en rhythm & blues singles uit.
Aan het begin van de jaren 80 bracht ze het geweldige album Tell Me A Lie uit en leek Bettye LaVette zich eindelijk te gaan scharen onder de grote soulzangeressen van dat moment. Het liep allemaal wat anders.
Bettye LaVette stond gedurende de jaren 80 en 90 vooral op het podium en bracht pas in 2003 weer een echt memorabele plaat uit. A Woman Like Me bleek de eerste plaat in een indrukwekkende serie, want ook I've Got My Own Hell To Raise uit 2005, The Scene Of The Crime uit 2007 en Thankful N' Thoughtful uit 2012 mochten er zijn.
Voor haar nieuwe plaat Worthy is de inmiddels 69-jarige soulzangeres teruggekeerd naar topproducer Joe Henry, die ook het 10 jaar geleden verschenen I've Got My Own Hell To Raise produceerde. Een verstandige keuze, want met Joe Henry aan het roer worden geen slechte platen gemaakt.
Joe Henry trommelde uiteraard flink weer wat topmuzikanten op, onder wie drummer Jay Bellerose, gitarist Doyle Bramhall II, toetsenist Patrick Warren (die het Hammond orgel beroert als geen ander) en zoonlief Levon Henry die tekende voor de blazersarrangementen. In muzikaal opzicht klinkt Worthy dan ook fantastisch met een band die zowel ingetogen als rauw kan spelen, maar ook in vocaal opzicht hoeft Bettye LaVette nog lang niet onder te doen voor de over het algemeen veel jongere concurrentie. Haar stem is minstens even krachtig en soulvol als die van haar beste concurrenten, maar wint het makkelijk wanneer het gaat om bezieling, emotie en doorleving.
Voor de songs vertrouwt Bettye LaVette over het algemeen op de kwaliteiten van anderen en dat doet ze ook op Worthy. Het vertolken van songs van anderen lijkt makkelijk, maar het is het niet. Allereerst is het een hele kunst om de juiste songs te selecteren (kijk maar eens naar al die talentenjachten waarop zogenaamde experts steeds maar weer de foute songs blijken te kiezen voor hun protegés). Vervolgens moet je deze songs ook nog maar eens naar je eigen hand kunnen zetten, want op een slechte kopie zit niemand te wachten (kijk wederom maar weer eens naar alle talentenjachten).
Bettye LaVette kan op beide terreinen uitstekend op de voeten. Voor Worthy selecteerde de Amerikaanse soulzangeres een fraaie serie songs. Het zijn net wat minder bekende songs van de echte grootheden (The Rolling Stones, The Beatles, Bob Dylan), maar ook fraai gekozen songs van wat minder bekende songwriters als Mickey Newbury, Randall Bramblett, Beth Nielsen Chapman, Savoy Brown en Over The Rhine (!). Stuk voor stuk prachtsongs.
Hiermee is een eerste stap gezet, maar Bettye LaVette slaagt er vervolgens ook nog eens in om de songs van anderen haar eigen songs te maken. Dat doet ze met een imposante soulstem met een eigen geluid en veel emotie en doorleving; precies zoals ze dat ook op haar vorige platen deed.
Ik heb nog niets gezegd over de productie van Joe Henry en ook die is wederom van hoog niveau. Worthy klinkt donker en beklemmend en dat is precies wat Bettye LaVette nodig heeft. Sinds 2003 is een nieuwe plaat van Bettye LaVette iets om naar uit te kijken en ook Worthy stelt weer niet teleur. Integendeel zelfs. Erwin Zijleman
