Vooral dankzij de inspanningen van het Nederlandse muziektijdschrift Heaven, kreeg het debuut van de Amerikaanse singer-songwriter Ryley Walker vorig jaar uiteindelijk toch nog de aandacht die deze plaat zo verdiende. Op zijn debuut ging de pas 24 jaar oude Amerikaan op indrukwekkende wijze aan de haal met invloeden uit de psychedelische folkmuziek uit de jaren 60 en 70. In de keuze voor deze invloeden stond Ryley Walker zeker niet alleen, maar de invulling die de jonge Amerikaan er aan gaf was bijzonder of zelfs uniek te noemen.
De combinatie van complex akoestisch ‘finger-picking’ gitaarspel, bijzonder mooie vocalen, fraaie bijrollen voor piano en viool en veel ruimte voor experiment, maakte diepe indruk en schaarde All Kinds Of You uiteindelijk onder de beste debuten van 2014.
Op zijn nieuwe plaat Primrose Green gaat Ryley Walker verder waar All Kinds Of You vorig jaar ophield, maar de Amerikaan heeft zich er zeker niet makkelijk van af gemaakt. Vergeleken met zijn voorganger graaft Primrose Green nog net wat dieper en is er bovendien nog meer ruimte voor experiment.
De muziek van Ryley Walker heeft nog altijd wortels in de Amerikaanse psychedelische folk uit de jaren 60 en 70, maar biedt dit keer ook meer ruimte aan invloeden uit de Britse folk uit deze periode. Hiernaast klinkt Primrose Green meer dan eens jazzy. Dat laatste is overigens niet zo gek, want de band die Ryley Walker om zich heen heeft verzameld op Primrose Green bestaat uit een aantal gelouterde jazzmuzikanten.
Waar op All Kinds Of You de piano en de viool de belangrijkste bijrollen naast het ingenieuze gitaarspel van Ryley Walker opeisten, is het geluid dit keer veelzijdiger en veelkleuriger, al zijn er ook zeker raakvlakken met het geluid van het debuut van Ryley Walker.
Ryley Walker kon dit keer een beroep doen op betere en veelzijdigere muzikanten dan op het debuut en dat hoor je. De instrumentatie op Primrose Green is meer in balans dan die op het debuut en valt hiernaast op door de vele spannende accenten. Bovendien is er meer subtiele dynamiek tussen de band en Ryley Walker en tillen ze elkaar met enige regelmaat naar grote hoogten. Het levert een bijzonder fraai klankentapijt op waarin folk, jazz en psychedelica op even mooie, trefzekere als onnavolgbare wijze samenvloeien.
De prima muzikanten bieden Ryley Walker de mogelijkheid om te groeien en die kans grijpt de Amerikaan met beide handen aan. Bij beluistering van Primrose Green keer je nog altijd vrijwel onmiddellijk terug naar de jaren 60 en 70, waarbij ook dit keer met name Tim Buckley en John Martyn zinvol vergelijkingsmateriaal aandragen, maar ook de betere platen van Van Morrison uit deze periode nooit heel ver weg zijn. Op hetzelfde moment laat Ryley Walker, nog meer dan op zijn debuut, een eigen geluid horen.
Ook op Primrose Green overtuigt Ryley Walker weer nadrukkelijk als gitarist en als zanger, maar hiernaast maken ook zeker de complexe songs dit keer een onuitwisbare indruk. Ryley Walker leek de lat met All Kinds Of You erg hoog te hebben gelegd voor zichzelf, maar met Primrose Green gaat hij er met speels gemak overheen. Jaarlijstjesplaat, let maar op. Erwin Zijleman
cd 
LP