Op een koude novemberdag in 2013 schreef ik het volgende over Lone Hunter van Brandy Zdan: “Lone Hunter bevat voornamelijk invloeden uit de folk en de country, maar Brandy Zdan is ook niet vies van invloeden uit de pop en de rock. De zes songs op Lone Hunter laten niet alleen horen dat Brandy Zdan een getalenteerd songwriter is, maar omdat ze haar songs ook nog eens vertolkt met veel emotie en doorleving, stijgt ze vrij gemakkelijk boven de middelmaat uit. Op basis van de rauwe, melancholische songs op Lone Hunter voorspel ik Brandy Zdan een hele mooie toekomst en voorspel ik bovendien dat haar volwaardige debuut wel eens een van de grote rootsverrassingen van 2014 kan gaan worden. Ook Lone Hunter is echter veel te mooi om te laten liggen. Het zijn helaas maar zes songs, maar het is wel zes keer een schot in de roos. Er zijn heel veel platen die het met veel minder voltreffers moeten doen. Niet laten liggen dus.” Het zijn woorden waar ik nog altijd achter kan staan. Op het volwaardige debuut van de singer-songwriter, die ooit furore maakte als lid van het duo Twilight Hotel, hebben we (te) lang moeten wachten, maar eindelijk is de plaat er dan.
Het is een plaat die verrassend ver verwijderd is van de EP waarmee Brandy Zdan al zo lang zorgt voor hooggespannen verwachtingen. Invloeden uit de roots spelen op het titelloze debuut van Brandy Zdan immers nauwelijks een rol van betekenis.
Het debuut van Brandy Zdan is vooral een rockplaat, maar het is gelukkig zeker geen 13 in een dozijn rockplaat. Samen met producer en gitarist Teddy Morgan en met hulp van singer-songwriter Stephanie Macias oftewel Little Brave (met wie Brandy Zdan binnenkort ook in Nederland op het podium zal staan) en twee leden van My Morning Jacket heeft Brandy Zdan een heerlijk broeierige plaat gemaakt.
Het is een plaat met zo af en toe behoorlijk stevige gitaarriffs, maar het debuut van Brandy Zdan valt ook op door meer ingetogen gitaarwerk van grote schoonheid. Het gitaarwerk op de plaat is over de hele linie van een geweldig niveau, maar ook in vocaal opzicht maakt Brandy Zdan veel indruk met haar even emotievolle als krachtige vocalen.
Het titelloze debuut van Brandy Zdan is een plaat vol dynamiek. Dat hoor je in het gitaarwerk dat in een paar akkoorden kan omslaan van rauw en meedogenloos in uiterst subtiel en bijna verstild, maar je hoort het ook in de vocalen van Brandy Zdan, die stevig kan uithalen, maar ook bijna lieflijk kan fluisteren.
Het debuut van Brandy Zdan is een plaat die uiteindelijk lastig in een hokje is te duwen. Het heeft weinig te maken met de muziek van haar vrouwelijke collega’s in het singer-songwriter of rootssegment, maar er zijn ook niet veel raakvlakken met de indie rockchicks van het moment.
Brandy Zdan heeft een eigenzinnig en vooral ook tijdloos debuut afgeleverd. Het is een debuut dat op bijzonder fraaie wijze invloeden uit een aantal decennia popmuziek verwerkt en hier vervolgens een eigen en vaak heerlijk broeierige draai aan geeft. De veelzijdigheid van het debuut van Brandy Zdan kan niet vaak genoeg benadrukt worden en wordt geïllustreerd door uitstapjes die aanhaken bij uiteenlopende genres als 60s psychedelica, 70s en 80s new wave, invloeden uit de indie-rock van recentere datum, flink wat songs die doen denken aan de briljante producties van Daniel Lanois en heel af en toe toch een beetje roots.
Al weer meer dan anderhalf jaar geleden tipte ik Brandy Zdan als één van de grote rootsverrassingen van 2014. Daarop kan Brandy Zdan vanwege de vertraging en de andere wegen ze is ingeslagen geen aanspraak maken, maar een grote verrassing is het debuut van Brandy Zdan absoluut. Erwin Zijleman
