Begin vorig jaar liep ik bij toeval tegen Better At Goodbye van de uit Nashville, Tennessee, afkomstige singer-songwriter Shantell Ogden aan. Het bleek een plaat die me snel heel dierbaar was.
Shantell Ogden maakte op Better At Goodbye indruk met lekker in het gehoor liggende songs, waarin invloeden uit de pop en rock even belangrijk waren als invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek.
Ik was dan ook blij verrast toen ik een week of twee geleden een nieuwe plaat van Shantell Ogden in mijn mailbox vond.
Ghost In The Field bevat acht songs en duurt nog geen half uur. Dat is wat kort, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk om de kwaliteit en die is ook dit keer hoog. Torenhoog.
Ook op Ghost In The Field laat Shantell Ogden horen dat ze in muzikaal opzicht op een breed terrein uit de voeten kan. De nieuwe plaat van de singer-songwriter uit Nashville bevat een aantal songs waarin invloeden uit de hoofdstad van de countrymuziek domineren, maar Ghost In The Field bevat ook een aantal songs met veel invloeden uit de pop.
Net als op de vorige plaat van Shantell Ogden springen ook dit keer de fraaie instrumentatie en de bijzonder trefzekere productie in het oor. Het is een productie die het goed zal doen op de radiostations uit Nashville en omstreken, wat overigens niet betekent dat Shantell Ogden een traditionele Nashville plaat heeft gemaakt. Ghost In The Field klinkt fris en modern, maar op hetzelfde moment zeer verzorgd en heeft ook nog eens gevoel voor traditie.
Ook de instrumentatie waarin in Nashville gangbare instrumenten als de banjo en de mandoline worden gecombineerd met flink wat elektrische gitaren valt in positieve zin op en onderscheidt zich van de meeste andere platen in dit genre.
De kwaliteiten van Shantell Ogden zelf zijn nog nauwelijks aan bod gekomen en ook deze mogen er zijn. De Amerikaanse singer-songwriter beschikt over een warme en krachtige stem, die in uiteenlopende songs uit de voeten kan. Shantell Ogden heeft voldoende power om de pop- en rocksongs op de plaat tot een goed einde te brengen, maar legt ook meer dan voldoende emotie in haar stem om te overtuigen in de wat meer ingetogen en van meer rootsinvloeden voorziene songs of in een heuse gospelsong.
In vocaal opzicht zit het allemaal wel goed, maar ook in tekstueel opzicht is Ghost In The Field een interessante plaat. Shantell Ogden beschikt tenslotte ook nog eens over het vermogen om songs te schrijven die na één keer horen in het geheugen zitten, maar ook op de wat langere termijn blijven boeien.
Het zijn songs die een brug slaan tussen een nieuwe generatie zangeressen in de Amerikaanse country-scene en de wat oudere garde, waarbij Shantell Ogden de nagenoeg perfecte balans vindt tussen traditionele countrymuziek en moderne popmuziek. Een Amerikaanse recensent noemt haar de ontbrekende schakel tussen Roseanne Cash en Kacey Musgraves (die nu overigens een hele goede plaat heeft gemaakt) en daar kan ik me alleen maar bij aansluiten.
Better At Goodbye was me anderhalf jaar horen na een paar keer horen zeer dierbaar en voor Ghost In The Field geldt precies hetzelfde. Knappe plaat van een singer-songwriter die ook buiten de Nashville scene alle aandacht verdient. Erwin Zijleman
Ghost In The Field van Shantell Ogden ligt niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via de website van Shantell Ogden: http://shantellogden.com/album/259499/ghosts-in-the-field.