De Canadese maar al jaren vanuit Nashville opererende singer-songwriter Lindi Ortega geldt al lange tijd als grote belofte, maar tot het in 2013 verschenen Tin Star wist ze me niet echt te raken. Tin Star deed dat wel en ik had eerlijk gezegd verwacht dat de plaat in veel bredere kring omarmd zou worden. Zeker in Nederland kreeg Tin Star echter nauwelijks aandacht, waardoor ook haar nieuwe plaat Faded Gloryville helaas weer in de anonimiteit dreigt te verdwijnen.
Het is zonde, doodzonde zelfs, want ook op haar nieuwe plaat maakt Lindi Ortega muziek die er toe doet. Het is muziek die diep is geworteld in de countrymuziek uit de jaren 70, maar de muziek van de Canadese met Ierse en Mexicaanse roots heeft ook zeker raakvlakken met de muziek van ‘angry young country women’ als Miranda Lambert en Gretchen Wilson of de muziek van jonge countrysterren als Ashley Monroe en Kacey Musgraves.
Sterkste wapen van Lindi Ortega is haar krachtige en veelzijdige stem, die de afgelopen jaren al is vergeleken met die van legendes als Patsy Cline, Loretta Lynn en, vooruit, Dolly Parton. Het is een stem die gemaakt lijkt voor country tearjerkers met een flinke snik, maar ook in uitstapjes richting 50’s rockabilly en rock ‘n roll of in een heerlijke soulvolle versie van Bee Gees kraker To Love Somebody blijft Lindi Ortega gemakkelijk overeind.
De buitengewoon fraaie productie van John Paul White (Civil Wars) en Ben Tanner (Alabama Shakes) en de prima Nashville muzikanten (met een hoofdrol voor de gitarist) dragen zeker bij aan het luisterplezier, want wat klinkt deze plaat geweldig en wat knalt de stem van Lindi Ortega uit de speakers.
Sinds Tin Star heeft Lindi Ortega tenslotte ook nog eens een flinke sprong gemaakt wanneer het gaat om de kwaliteit van haar songs. Faded Gloryville is een plaat zonder zwakke momenten en dit ondanks de grote veelzijdigheid.
Het is een plaat die daarom kan concurreren met de prima en in Nederland helaas onderschatte plaat van Kacey Musgraves, maar ook liefhebbers van net wat traditionelere Amerikaanse rootsmuziek zouden probleemloos moeten kunnen vallen voor de gloedvolle country van Lindi Ortega. Ik ben sinds Tin Star al helemaal om, maar deze bevalt me nog veel beter. Erwin Zijleman
cd 
LP