Duitsland en popmuziek is lang niet altijd een gelukkige combinatie en dat geldt in nog veel sterkere mate voor Zwitserland. Desondanks was ik drie jaar geleden zeer onder de indruk van het debuut van het Duits-Zwitsere duo BOY. Sonja Glass en Valeska Steiner verrasten op hun debuut Mutual Friends met buitengewoon aangename popliedjes met een interessante onderlaag. Het is een omschrijving die ook weer van toepassing is op de tweede plaat van het duo We Were Here.
Bij oppervlakkige beluistering hoor je een plaat vol heerlijk in het gehoor liggende popliedjes. Het zijn popliedjes die zijn voorzien van een gevarieerd klankentapijt en het zijn popliedjes die opvallen door mooie stemmen. Net als het debuut van BOY bevat deze tweede plaat echter ook popliedjes die uitnodigen tot dieper graven, waarna er veel moois aan de oppervlakte komt.
De instrumentatie van de popliedjes van Sonja Glass en Valeska Steiner is veelkleurig en opvallend trefzeker. Het is ook een instrumentatie die makkelijk door de tijd springt en uit ieder muzikaal tijdperk iets interessants oppikt. Een beetje dreampop, een snufje suikerzoete indiepop, een stekelig randje, een vleugje moderne elektropop, wat folk, flink wat pop en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het leverde BOY een paar jaar geleden de vergelijking op met het Zweedse duo First Aid Kit, maar dat is een vergelijking die maar ten dele opgaat. Zelf ben ik gestopt met het zoeken van vergelijkingsmateriaal voor de beschrijving van de muziek van BOY. Het Duits-Zwitserse duo heeft een aangenaam eigen geluid in elkaar gesleuteld en het is een geluid dat ik alleen maar wil koesteren.
We Were Here van BOY kabbelt direct bijzonder aangenaam voort, maar de plaat wordt pas echt interessant wanneer je intens houdt van alle popliedjes van BOY. Dat is bij mij inmiddels het geval. De tweede plaat van BOY kan ik daarom alleen maar zeer warm aanbevelen. Erwin Zijleman
