Christopher Owens stond een paar jaar geleden nog aan het roer van de band Girls. De band maakte met Album uit 2009 en Father, Son, Holy Ghost uit 2011 twee geweldige platen, maar met het vertrek van voorman Christopher Owens viel helaas het doek voor de band. Op basis van de geweldige platen van Girls leek de toekomst er zonnig uit te zien voor Christopher Owens, maar de eerste twee soloplaten van de Amerikaan vielen toch wat tegen.
Met het onlangs verschenen Chrissybaby Forever maakt Christopher Owen de belofte nu alsnog waar. De derde plaat van de Amerikaanse muzikant bevat immers louter volstrekt onweerstaanbare popliedjes.
Chrissybaby Forever bevat maar liefst 16 songs en ze zijn allemaal even lekker. Christopher Owens heeft een plaat gemaakt die klinkt als een omgevallen platenkast. De Amerikaan citeert soms nadrukkelijk uit de gitaarpop uit de jaren 60, maar schuift ook moeiteloos een aantal decennia op richting het heden (van The Beatles en The Velvet Underground naar Pulp en Girls en weer terug).
Chrissybaby Forever sluit aan op de platen van Girls, maar werkt de invloeden uit de jaren 50 en 60 nog net wat beter uit. Het levert een serie songs op waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Christopher Owens zoekt in deze songs de grens tussen kunst en kitsch op, maar schakelt ook makkelijk tussen honingzoete 50’s op en stekelige rommelpop. Het levert popmuziek met af en toe een knipoog op.
De plaat werd na verluid in een zeer korte periode op de band gesmeten. Dat hoor je af en toe wel in de wat rammelige instrumentatie, maar wat klinkt het op hetzelfde moment urgent.
De meeste songs zijn gebaseerd op zeer eenvoudige akkoordenschema’s, maar deze eenvoud pakt geweldig uit. Chrissybaby Forever is een perfecte popplaat van een soort die tegenwoordig niet meer wordt gemaakt. Christopher Owens maakt hem gelukkig wel en wat is het genieten. Jaarlijstjesplaat. Erwin Zijleman
cd 
LP