De Britse band Daughter debuteerde al weer bijna drie jaar geleden met het mooie en bijzondere If You Leave. Op haar debuut combineerde Daughter op buitengewoon fraaie en inventieve wijze invloeden uit de folk, de shoegaze en dreampop, minimalistische elektronische muziek en de rijke historie van haar label 4AD (alles van Cocteau Twins tot Pixies).
Het is een lijn die wordt doorgetrokken in de openingstrack van Not To Disappear waarin de heldere vocalen van Elena Tonra weer prachtig samensmelten met ingetogen ritmes, atmosferische klanken en prachtige, door dreampop en shoegaze geïnspireerde gitaarlijnen.
Het is een lijn die ook wordt doorgetrokken in de tracks die volgen. In de met uiterst subtiele gitaarlijnen en minimalistische elektronica ingekleurde songs begeeft Daughter zich nadrukkelijk op het terrein van een band als The Xx, maar Daughter behoudt door de nog steeds aanwezige invloeden uit de al eerder genoemde genres en de fraaie uitspattingen ook zeker haar eigen geluid.
Not To Disappear is een stemmige plaat vol lagen die het best tot zijn recht komt wanneer je de plaat hard afspeelt of beluistert met de koptelefoon.
Elena Tonra kan nog steeds net zo mooi en zweverig zingen als Elizabeth Fraser (Cocteau Twins), maar experimenteert ook met meer down to earth vocalen, die wel wat doen denken aan die van Florence Welch (Florence + The Machine), met de onderkoelde vocalen die het geluid van het al eerder genoemde The Xx is zo bijzonder maken, met de bezwering van triphop zangeressen of juist met de folkie zang die aansluit bij die van de gekwelde vrouwelijke singer-songwriters.
De bijzonder fraaie vocalen worden gecombineerd met een instrumentatie waarin van alles gebeurt. Het gitaarwerk is uiterst veelzijdig en wonderschoon, de ritmes zijn subtiel maar aanwezig, terwijl de atmosferische elektronica de muziek van Daughter een weids en beeldend karakter geeft. Het is bovendien een instrumentatie vol dynamiek, waarin uiterst ingetogen passages binnen een paar noten om kunnen slaan in donkere gitaarwolken. Wat mij betreft is ook Not To Disappear weer een plaat van grote schoonheid. Erwin Zijleman
