Ik dacht eerlijk gezegd dat ik een beetje was uitgekeken op de muziek van Black Mountain, waardoor ik de plaat lang heb laten liggen, maar direct bij eerste beluistering van de vierde plaat van de Canadese band was ik weer verkocht. Black Mountain heeft nooit een geheim gemaakt van haar inspiratiebronnen en doet dat ook deze keer niet. De Canadese band staat ook op haar nieuwe plaat met minstens één been in de jaren 60 en 70, maar blijkt vervolgens een veelvraat wanneer het gaat om de verwerkte invloeden.
IV, natuurlijk niet de meest inspirerende titel voor een vierde plaat, maar wel een titel die past bij de jaren 70, citeert nadrukkelijk uit de archieven van de 70s hardrock, maar is ook zeker niet vies van invloeden uit de psychedelica, de prog-rock en de space-rock, om maar een paar invloeden te noemen.
Mothers Of The Sun, de openingstrack van IV, laat goed horen wat Black Mountain in huis heeft. De band imponeert met de geweldige vocalen van Stephen McBean en met name Amber Webber, strooit driftig met trippy synthesizers en gooit er ook nog eens een gitaarsolo tegenaan om van te watertanden.
In de tweede track worden de jaren 60 en 70 verruild voor wat gotische invloeden uit de 80s, maar over het algemeen laat Black Mountain zich toch vooral inspireren door grote 60s en 70s bands als Black Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Pink Floyd en zeker ook Yes, Tangerine Dream en Hawkwind.
Toch is IV geen plaat die makkelijk kan worden vervangen door een van de vele klassiekers uit de genoemde decennia. Black Mountain verwerkt niet alleen veel invloeden in haar muziek, maar voorziet al deze invloeden ook van eigentijdse elementen.
IV is hierdoor veel meer dan een trip naar een ver muzikaal verleden, maar is ook een eigentijdse rockplaat die staat als een huis. Het is een rockplaat vol uitstapjes buiten de gebaande platen, waardoor IV meedogenloos kan rocken, maar ook kan overtuigen met folky tracks of kan benevelen met heerlijk zweverige passages vol dromerige synths.
Uiteraard moet een rockplaat het voor een belangrijk deel hebben van het gitaarwerk en dat is op IV van grote klasse, maar ook de vocalen, de synths en de complexe songstructuren zijn op de nieuwe plaat van Black Mountain van een uitzonderlijk niveau.
Nieuwe zieltjes gaat de band uit Vancouver er waarschijnlijk niet mee winnen, maar oude zieltjes die even dachten aan afhaken, zijn na beluistering van het fraaie IV weer onmiddellijk bij de les. Heerlijke plaat weer. Erwin Zijleman
