Natuurlijk gaat de Schotse band Travis haar onbetwiste meesterwerk The Man Who uit 1999 nooit meer overtreffen, maar toch heb ik altijd een zwak gehouden voor de muziek van de band uit Glasgow. Ook het onlangs verschenen Everything At Once had weer niet veel tijd nodig om me te overtuigen en is me na enkele luisterbeurten minstens net zo dierbaar als vrijwel al zijn voorgangers.
Travis heeft nog altijd het patent op popliedjes die de zon net wat feller laten schijnen, maar het zijn bovendien popliedjes die over de nodige diepgang beschikken. De muziek van Travis is hierdoor minstens net zo aanstekelijk als die van de Coldplays van deze wereld, maar is in artistiek opzicht een flink stuk interessanter.
Ook op Everything At Once strooit Travis weer driftig met vrijwel onweerstaanbare gitaarloopjes, met melodieën die na één keer horen voorgoed in je hoofd zitten en met popliedjes die je doen verlangen naar een mooie en lange zomer. Travis was nooit vies van popliedjes die de zon laten schijnen, maar zo uitbundig als op deze nieuwe plaat klonk de band nog niet zo heel vaak.
Zeker wanneer de gitaarmuren net wat hoger worden opgebouwd (wat met enige regelmaat gebeurt op deze nieuwe plaat), schuift Travis wat op richting U2, maar waar de popsongs van de Ieren de afgelopen jaren het ene oor in en het andere oor weer uitgaan, verrast Travis met het ene na het andere memorabele popliedje.
Ook op Everything At Once borduurt Travis weer voort op de platen die het inmiddels al bijna 20 jaar maakt, maar er is bij de band uit Glasgow ook altijd ruimte voor vernieuwing en experiment. De nieuwe plaat van de Schotten klinkt daarom net weer wat anders dan zijn voorgangers en heeft hierdoor absoluut bestaansrecht.
De critici serveren Travis inmiddels af als een band waarvan de houdbaarheidsdatum inmiddels een tijdje is verstreken, maar Everything At Once klinkt wat mij betreft fris en fruitig. Zeker aan het eind van de plaat heeft de band nog flink wat verrassingen in petto, waaronder het prachtige duet met Josephine Oniyama, waarin ook voorman Fran Healy weer laat horen dat hij een geweldig zanger is. Al met al genoeg redenen om blij te zijn met de achtste studioplaat van Travis. Erwin Zijleman
