07 juni 2016

William Tyler - Modern Country

Gitarist William Tyler draait al een tijdje mee in de muziek scene van Nashville, Tennessee. Hij stond op het podium met onder andere Lambchop, The Silver Jews en Bonnie Prince Billy, timmerde kort aan de weg met zijn band The Paper Hats en maakte de afgelopen jaren ook al twee soloplaten. 

De derde, het onlangs verschenen Modern Country, is zijn meest ambitieuze plaat tot dusver en het is bovendien een plaat van een bijzondere schoonheid. 


William Tyler liet zich voor Modern Country inspireren door het veranderende Amerika dat hij zag tijdens talloze roadtrips door het uitgestrekte land. 


Hij dook uiteindelijk in Wisconsin de studio in met multi-instrumentalist Phil Cook, bassist Darin Gray en meesterdrummer Glenn Kotche, waarna de plaat in Nashville werd afgemaakt. 


Modern Country opent met het maar liefst 9 minuten durende Highway Anxiety dat direct laat horen wat je van William Tyler moet verwachten op Modern Country. De instrumentale track wordt gedragen door veelkleurig en ruimtelijk gitaarwerk, dat rondzweeft op atmosferische klanken. Het is muziek die onmiddellijk beelden op het netvlies tovert en het zijn in mijn geval beelden van uitgestrekte Amerikaanse landschappen. 


William Tyler heeft een bijzondere stijl, die af en toe wel wat doet denken aan die van Bill Frisell. Zijn medemuzikanten zorgen voor een fraaie en gloedvolle basis, waarna William Tyler de weidse vlakken op fraaie wijze inkleurt met zijn gitaren. 


Door het repeterende gitaarspel roept de muziek van de Amerikaan ook associaties op met de minimale muziek van onder andere Steve Reich en de ambient van Brian Eno en consorten, maar van moeilijkdoenerij is gelukkig nergens sprake. 


Ook in de 31 minuten die volgen moet Modern Country het doen zonder vocalen, maar dat is nergens een gemis. William Tyler laat zijn gitaren steeds net iets anders klinken en zijn medemuzikanten vullen op fraaie en avontuurlijke wijze de ruimtes die de gitarist uit Nashville open laat. 


Bij iedere track lijk je weer een andere staat in te rijden en verandert langzaam maar zeker het landschap. Het gitaarspel op de plaat is zo mooi dat je geen moment verlangt naar vocalen, waar ook helemaal geen ruimte voor zou zijn. Het is soms onnavolgbaar, soms experimenteel, soms heerlijk rootsy, maar altijd sfeervol en zeer functioneel. 


Bij instrumentale platen heb ik altijd wat reserves, maar Modern Country van William Tyler is een instrumentale plaat om zielsveel van te houden en om heerlijk bij weg te dromen. Keer op keer en de dromen worden alleen maar mooier. Erwin Zijleman