Het cv van Sara Watkins is zo langzamerhand behoorlijk indrukwekkend. Ze maakte op jonge leeftijd deel uit van de met name in de Verenigde Staten zeer succesvolle (progressive) bluegrass band Nickel Creek, imponeerde met het hobbyproject Mutual Admiration Society, leverde twee prima soloplaten af en verraste vorig jaar nog met de plaat van de gelegenheidsband Watkins Family Hour (waarop onder andere Fiona Apple act de présence gaf). Met haar derde soloplaat Young In All The Wrong Ways zet de singer-songwriter uit California een volgende stap en het is wederom een flinke stap geworden.
Sara Watkins heeft de bluegrass die ze in haar tienerjaren zo liefdevol omarmde zeker niet afgezworen, maar laat ook op haar nieuwe plaat weer horen dat ze op een zeer breed terrein binnen de Amerikaanse rootsmuziek uit de voeten kan.
In de uitstekende titeltrack en openingstrack laat ze de gitaren scheuren om vervolgens indruk te maken met een zeer ingetogen song waarin haar stem alle aandacht opeist. Pas in de derde track winnen invloeden uit de country en de bluegrass aan terrein en laat Sara Watkins horen dat ze ook in dit genre tot de absolute top behoort. Andere invloeden overheersen echter op de plaat, waarmee de lijn van voorganger Sun Midnight Sun uit 2012 wordt doorgetrokken.
Sara Watkins heeft Young In All The Wrong Ways zeker niet in haar uppie gemaakt. Voor haar derde soloplaat kon ze een beroep doen op topkrachten als onder andere Jay Bellerose (die ook dit keer goed is voor geweldig drumwerk), Jon Brion, Jim James, Sarah Jarosz, Aoife O’Donovan, Benmont Tench, broer Sean Watkins en de zeer getalenteerde producer Gabe Witcher. Young In All The Wrong Ways klinkt hierdoor fantastisch en loopt over van muzikaal vuurwerk, waarin vooral de af en toe stevig rockende gitaren opvallen.
Sara Watkins voelt zich in het wat stevigere instrumentarium als een vis in het water. Waar haar stem vroeger vooral puur en lieflijk klonk, kan ze nu zo nu en dan stevig uithalen, waardoor het ook in vocaal opzicht smullen is.
Sara Watkins heeft al flink wat uitstekende platen op haar naam staan, maar op Young In All The Wrong Ways hebben haar songs flink aan kracht gewonnen, mede door de door een liefdesbreuk toegevoegde emotionele lading.
Het klinkt allemaal zo goed en steekt zo knap in elkaar dat één keer horen eigenlijk al voldoende is om te vallen voor deze plaat. Laat het hier zeker niet bij, want de nieuwe plaat van Sara Watkins groeit nog lang door en laat steeds meer schoonheid en bezieling horen. Young In All The Wrong Ways krijgt nog niet veel aandacht in Nederland, maar is echt een prachtplaat. Erwin Zijleman
