Amanda Shires viel een paar jaar geleden op als violiste en zangeres op de platen van haar echtgenoot Jason Isbell, maar maakt ook al meer dan tien jaar soloplaten (en stond bovendien in haar tienerjaren al op het podium bij onder andere The Texas Playboys en Billy Joe Shaver). Met het in 2013 verschenen Down Fell The Doves liet ze horen dat ze, net als manlief Jason Isbell, moet worden gerekend tot de smaakmakers van de Amerikaanse rootsmuziek van het moment.
Dat doet ze nog net wat nadrukkelijker met My Piece Of Land, dat in de Verenigde Staten inmiddels warm is onthaald, maar in Nederland vooralsnog slechts in kleine kring is opgemerkt en nog geen officiële release heeft gekregen. Dat moet heel snel gaan veranderen, want My Piece Of Land van Amanda Shires is een prachtplaat.
Amanda Shires schreef de meeste songs voor haar nieuwe plaat tijdens haar zwangerschap, wat mogelijk verklaart dat veel songs op de plaat fluisterzacht zijn en veel emotie laten horen.
Amanda Shires beschikt over een stem die gemaakt is voor de alt-country die ze op My Piece Of Land maakt en die fraai kan ontroeren met een lichte snik. Met deze snik vertelt Amanda Shires mooie verhalen in intieme en persoonlijke songs die zonder uitzondering de aandacht opeisen.
Dat is overigens ook deels de verdienste van de fraaie instrumentatie op de plaat, waarin naast het weemoedige vioolspel van Amanda Shires en de gedegen bijdrage van een aantal Nashville veteranen ook het gitaarspel van Jason Isbell is te horen. My Piece Of Land bevat zoals gezegd flink wat ingetogen songs, maar het gitaarspel mag ook een paar keer los gaan en duelleren met de viool van de Texaanse singer-songwriter.
Wat voor de instrumentatie geldt, geldt overigens ook voor de prachtige heldere en gloedvolle productie van huisvriend Dave Cobb, die als producer inmiddels een prachtig rijtje rootsplaten op zijn naam heeft staan.
Hoe mooi de instrumentatie en productie ook zijn, het meest word ik toch geraakt door de bijzonder aangename stem van Amanda Shires, die constant zorgt voor kippenvel of ontroering.
Amanda Shires staat tot dusver wat in de schaduw van haar echtgenoot, die de afgelopen jaren goed is voor jaarlijstjesplaten, maar laat met My Piece Of Land horen dat ze dit kunstje inmiddels zelf ook beheerst.
Er zijn dit jaar heel veel goede platen van vrouwelijke singer-songwriters in het rootssegment verschenen, maar de nieuwe plaat van Amanda Shires steekt er wat mij betreft net wat bovenuit. Een prachtplaat, maar dat had ik al gezegd. Erwin Zijleman
