Heads Up, de derde plaat van de Amerikaanse band Warpaint, wordt tot dusver wat lauwtjes, of zelfs flink negatief ontvangen. Ik probeer me over het algemeen niet zoveel aan te trekken van de recensies van anderen, maar het werkt kennelijk toch door, want ook ik heb de nieuwe plaat van de band uit Los Angeles wat langer laten liggen dan zijn twee voorgangers.
Ik begon vervolgens met niet al te hoge verwachtingen aan de beluistering van Heads Up, maar de plaat valt mij zeker niet tegen.
Warpaint kiest op haar derde plaat voor een wat ander geluid, maar heeft gelukkig ook een aantal vertrouwde ingrediënten behouden. Vergeleken met zijn twee voorgangers kiest Heads Up voor een wat lichtvoetiger geluid en het is bovendien een geluid met veel meer invloeden uit de pop en aangrenzende genres als hiphop, R&B, elektronica en dance.
Zeker vergeleken met de eerste plaat hebben de gitaren flink aan terrein verloren. Op Heads Up domineert de elektronica en het is elektronica die vaak stuurt in de richting van aanstekelijke popdeuntjes of dansbare tracks. Het is een ander geluid dan het vertrouwde en zo aangenaam hypnotiserende Warpaint geluid van de eerste twee platen, al zijn er wel degelijk raakvlakken met de vorige platen.
Zo draaien de stemmen van de zangeressen van de band weer prachtig om elkaar heen en hoewel het tempo in een aantal gevallen flink is opgeschroefd, komen de van de band bekende lome ritmes ook op Heads Up met enige regelmaat terug. De speelse ritmes en de diepe bassen geven de muziek van Warpaint nog steeds een bezwerend karakter en door dit bezwerende karakter werd ik op een gegeven moment toch weer gegrepen door de muziek van de band uit Los Angeles.
Heads Up klinkt bij oppervlakkige beluistering misschien als een toegankelijk popplaat, maar wanneer je wat beter naar de tracks op de plaat luistert, hoor je al snel dat de dames van Warpaint het experimenteren nog altijd hoog in het vaandel hebben staan en misschien niet vies zijn van pop, maar ook de postpunk trouw blijven.
Hoe meer ik naar Heads Up luister hoe meer ik hoor en hoe beter de plaat wordt. De derde van Warpaint is zeker anders dan zijn twee voorgangers, maar heeft van alles te bieden. En als aan het eind een heerlijk dromerig gitaarliedje voorbij komt is de cirkel opeens weer rond. Gewoon weer een prima plaat. Erwin Zijleman
