De muziekpers viel eerder dit jaar over Seasick Steve heen, toen bleek dat de Amerikaan zijn levensverhaal flink had gedramatiseerd en bovendien tien jaar jonger bleek dan tot op dat moment werd aangenomen. De leugentjes van Seasick Steve hebben er mede voor gezorgd dat de nieuwe plaat van de Amerikaan net wat minder wordt bejubeld dan zijn voorgangers of zelfs compleet de grond in wordt gestampt, maar dat is natuurlijk onzin.
De muziek van Seasick Steve ontleende zijn kracht immers niet aan de leeftijd van de man, de ontberingen die hij heeft moeten doorstaan in zijn jongere jaren of aan het knutselgehalte van zijn instrumenten.
De muziek van Seasick Steve viel op door zijn eenvoud en rauwe emotie en daar is niets aan veranderd nu Seasick Steve opeens geen ouwe bok of een arme sloeber blijkt te zijn.
De jonge versie van Seasick Steve pakt meteen flink uit met een plaat die maar liefst 80 minuten muziek en 20 songs bevat. Keepin' The Horse Between Me And The Ground bestaat eigenlijk uit twee platen want de eerste helft klinkt flink anders dan de tweede helft van de plaat.
Zeker op het eerste deel is er in de meeste tracks niet veel nieuws onder de zon. Seasick Steve komt op de proppen met de inmiddels bekende elementaire bluesy riffs en al even elementaire vocalen. Het is muziek zonder opsmuk, maar zoals altijd klinkt het bijzonder lekker.
Het eerste deel van Keepin' The Horse Between Me And The Ground voegt in de meeste tracks misschien niet heel veel toe aan de andere platen van de Amerikaan, maar klinkt wel gevarieerder. Seasick Steve put dit keer uit meerdere genres, waaronder de country, en neemt bovendien vaker gas terug, wat zorgt voor beklemmende songs met een bijzondere lading (Shipwreck Love zou met een beetje fantasie van Nick Cave kunnen zijn).
Dat gas terug nemen doet Seasick Steve helemaal op het tweede deel van de plaat, waarop de muzikant uit California volledig akoestische songs serveert. Het zijn songs waarin we weer een andere kant van Seasick Steve te horen krijgen en het is een kant die mij ook zeker bevalt.
Het is uiteindelijk wel zo dat 80 minuten Seasick Steve wel erg veel van het goede is. Seasick Steve komt zowel in muzikaal als tekstueel opzicht niet in aanmerking voor een Nobelprijs en moet het hebben van het goede gevoel. Dat goede gevoel zakt na een minuut of 40 wel wat weg. In kleinere porties is Keepin' The Horse Between Me And The Ground echter weer een prima Seasick Steve plaat en het is een plaat die laat horen dat de man nog steeds goed is in de dingen die we van hem kennen, maar ook in andere richtingen uit de voeten kan. Erwin Zijleman
