Front Row Seat To Earth is de opvolger van The Innocents, waarmee Weyes Blood ongeveer twee jaar geleden indruk maakte. Het alter ego van de Amerikaanse singer-songwriter Natalie Mering maakte het de luisteraar met deze plaat zeker niet makkelijk, al was dat ook niet te verwachten wanneer een plaat labels als avant garde folk of freak folk krijgt opgeplakt.
Die labels waren overigens slechts in beperkte mate van toepassing op The Innocents en gaan nog veel minder op voor Front Row Seat To Earth.
Vergeleken met het eerdere werk van Natalie Mering (die ook muziek maakte Weyes Bluhd en verder deel uit maakte van Jackie-O Motherfucker) is de nieuwe plaat van Weyes Blood een behoorlijk toegankelijke plaat. Het is een plaat waarop de mooie stem van Natalie Mering centraal staat en dat is een wijs besluit.
Het is een stem die het goed zou hebben gedaan in de pastorale folk van de jaren 60 en 70, maar die het even goed zou hebben gedaan in de psychedelica uit deze periode. Invloeden uit de folk en psychedelica uit vervlogen tijden spelen een belangrijke rol op Front Row Seat To Earth, maar in tegenstelling tot de meeste van haar soortgenoten slaagt Natalie Mering er in om een eigen draai te geven aan deze invloeden.
De nieuwe plaat van Weyes Blood heeft zich ook zeker laten beïnvloeden door de grote singer-songwriters uit de jaren 70 en maakt hiernaast uitstapjes richting The Cocteau Twins. Namen die minder vaak opduiken, maar die ik maar niet kan verdringen zijn die van Lana Del Rey en vooral die van Enya.
Front Row Seat To Earth wordt zoals gezegd gedragen door de mooie en bijzondere vocalen van Natalie Mering, maar ook de instrumentatie op en de productie van de plaat verdienen positieve woorden. Bijgestaan door Chris Cohen is de nieuwe plaat van Weyes Blood voorzien van een gloedvol, veelkleurig, vaak vol en soms honingzoet geluid, dat uitstapjes maakt binnen een aantal decennia popmuziek. Veel tracks op de plaat klinken daarom direct vertrouwd, al is het totale plaatje een plaatje dat in de jaren 60 en 70 nog niet was uitgevonden.
Waar ik af en toe nog wel wat moeite had met The Innocents slaat deze fraaie opvolger zich als een warme deken om je heen. Dat de warmbloedige songs nog veel dieper graven dan je bij eerste beluistering zult vermoeden blijkt vervolgens vanzelf. Het maakt van Front Row Seat To Earth een buitengewoon aangename, maar ook buitengewoon knappe plaat, die het hier uitstekend gaan doen nu de blaadjes weer gaan vallen. Erwin Zijleman
